نگارنده گويد علاوه بر اينها دور نيست كه يهودى و اسرائيلى گفتن همانا بجهت يهودى بودن جدّ عاليش هبة اللّه بن كمونه بوده چنانچه بحكم عادت غالبى معمولى اغلب اشخاص را با اوصاف و القاب پدرانشان موصوف و ملقّب دارند بارى از تأليفات ابن كمونه است:

1 تا 4- الالتقاط عن الاثار الباقية لابى ريحان البيرونى و الالتقاط عن الشمسية المصفية للكاتبى القزوينى و الالتقاط عن القانون المسعودى لابى ريحان المذكور و الالتقاط عن كتاب الهيئة لمؤيد الدين العروضى 5- انتخاب تلخيص المحصل كه اصل محصل، در علم كلام از فخر رازى و تلخيص المحصل كه نقد المحصل هم گويند از خواجه نصير طوسى و انتخاب تلخيص هم از همين ابن كمونه است و نسخه اصل اين پنج فقره بخط خود ابن كمونه در خزانه غرويه موجود بوده و بنظر صاحب ذريعه رسيده است، در اول و آخر همه آنها صلوات بر حضرت نبوى ص و آل طيبين و طاهرين آن حضرت را ملتزم ميباشد و از اينجا حسن عقيده او و تهمت بودن آنچه از حوادث جامعه نقل كرديم روشن ميگردد 6- تقريب المحجة و تهذيب الحجة كه بخط خود مؤلف در كتابخانه شخصى شيخ محمد سماوى فوق موجود است 7- تنقيح الابحاث فى البحث عن الملل الثلث يعنى اسلاميت و يهوديت و نصرانيت كه سبب اتهام او و ازدحام عوام بوده و فوقا مذكور داشتيم و يك نسخه از آن (بنقل معتمد) در كتابخانه مجلس در طهران موجود است 8- التنقيحات در منطق و حكمت طبيعى و الهى كه شرح تلويحات شيخ شهاب الدين مقتول سهروردى بوده و نسخه آن در كتابخانه‌هاى آصفيه و كوپريلى (برقم 880) و اياصوفيا و بانگى‌فور موجود و تنها شرح طبيعيات آن نيز كه بخط خود ابن كمونه است در خزانه غرويه موجود است 9- شرح الاصول و الجمل من مهمات العلم و العمل كه شرح اشارات ابن سينا است 10- شرح الصحائف للسهروردى كه بخط خود ابن كمونه در بغداد موجود است 11- لباب المنطق و خلاصة الحكمة كه بخط خودش در كتابخانه شخصى شيخ محمد سماوى فوق موجود است 12- اللمعة الجوينية فى الحكمة العلمية و العملية كه بنام وزير كبير علاء الدين جوينى تأليف و اصل نسخه‌اش بخط خود ابن كمونه در روضه حيدريه موجود است 13- المطالب المهمة فى الحكمة و نسخه اصل آن در كتابخانه شخصى شيخ سماوى مذكور موجود است 14- المنطق و الطبيعى مع الحكمة الجديدة و يك نسخه از آن برقم 2447 در كتابخانه اياصوفيا موجود است.

وفات ابن كمونه بزعم بعضى در سال ششصد و نودم هجرت بوده لكن موافق آنچه از كلمات معاصرش ابن الفوطى معلوم گرديد بسال ششصد و هشتاد و سيّم هجرت در حلّه واقع شده و اين اقرب بصحت است و اينكه بعضى ديگر هفتاد و ششم نوشته‌اند قطعا