وفات ابن فهد بسال هشتصد و چهل و يكم هجرى قمرى در هشتاد و پنج سالگى در كربلاى معلّى واقع شد، قبر شريفش نزديك خيمه‌گاه معروف، كراماتى از آن منقول و محل تعظيم و تبرّك اهل تقوى بوده و از باطن وى استمداد مى‌نمايند. صاحب رياض نيز مكرّر بزيارتش رفته و تبرّك مى‌جسته است و در نخبة المقال گويد:

(ذريعه و ص 20 ت و 81 هب و 226 ج 1 مه و تنقيح المقال و 238 ج 10 عن و غيره)

ابن فهد- محمود بن سليمان بن فهد

- در باب اوّل بعنوان شهاب الدين محمود مذكور است.

ابن فيروز- معروف بن فيروز

- در باب اوّل (القاب) بعنوان كرخى معروف مذكور است.

ابن فيره- قاسم بن فيره‌

- در باب اوّل (القاب) بعنوان شاطبى قاسم مذكور است.

ابن قائد- محمد

- بن قائد اوانى، از مريدان شيخ عبد القادر گيلانى و از اكابر عرفا و صوفيّه ميباشد كه شيخ، او را معربد الحضرة گفته و از منفردين‌اش ميشمرده است. منفردين در اصطلاح ايشان جماعتى را گويند كه از قطب خارج و بى‌واسطه قطب از درگاه فيّاض حقيقى اخذ فيض نمايند، حضرت خضر و حضرت خاتم الانبياء ص را هم پيش از بعثت از ايشان دانند. ابن قائد در سال پانصد و هفتاد و ششم هجرت درگذشت و هريك از دو جمله: محمد آفتاب- 576 و سردار عالى- 576 مادّه تاريخ او است. اوانى منسوب به موضع اوان نامى است نزديكى مدينه و يا شهركى اوانا نامى است از توابع دجيل در ده فرسخى بغداد.

(صد و ص 105 ج 1 خه و 391 ج 2 مه)

ابن قاسم- عبد الرحمن بن قاسم‌

- بعنوان عتقى در باب القاب نگارش يافته است.

ابن قاسم- محمد بن قاسم‌

- فقيه شافعى غزى، مكنّى به ابو عبد اللّه، ملقّب به شمس الدين، معروف به ابن قاسم و ابن الغرابيلى، از تلامذه‌