هجرت كه در نظم و نثر مبرّز بوده و از تأليفات او است:

1- التجنى على ابن جنى 2- الفتح على ابى الفتح ابن جنى كه در رد شرح متنبى ابن جنى بوده و از اشعار او است:

در روضات اين شعر را هم مؤيد حمد بودن نام او گرفته است.

ولادت او در ذيحجه سال سيصد و سى تمام بوده و سال وفاتش بدست نيامد و بقول كشف الظّنون و ثعالبى در سال چهار صد و بيست و هفتم زنده بوده است. اما زنده بودن او در سال چهار صد و پنجاه و پنجم هجرت چنانچه در معجم الادبا ميباشد مستبعد است.

لفظ فورجه، بتصريح روضات، بضمّ فا و سكون واو و فتح و تشديد راى بى‌نقطه است، لكن در قاموس الاعلام با زاى نقطه‌دار نوشته شده است.

(كف و ص 18 ج 18 جم و سطر 36 ص 262 ت و 654 ج 1 س)

ابن فورك- محمد بن حسن‌

- يا حسين بن فورك (بر وزن دوزخ) اديب نحوى فاضل متكلّم اصولى عارف واعظ زاهد اصفهانى، مكنّى به ابو بكر، معروف به ابن فورك، مدتى در عراق مشغول تدريس بوده پس به رى رفت، اخيرا بحسب درخواست كتبى اهالى نيشابور بآن نواحى عزيمت كرد و مورد محبّت و اخلاص فوق العاده گرديد. براى او خانه و مدرسه تهيه كردند او نيز در اثر قدردانى اهالى بنشر بسيارى از علوم متنوعه موفق شد. براى مناظره مذهبى بغزنه دعوت گرديد، در اثناى مراجعت در سال چهار صد و ششم يا چهل و ششم هجرت مسموما درگذشت و جنازه‌اش بنيشابور نقل و در محلّه حيره مدفون شد.

قبرش معروف و مزار و بقرينه معاصر بودن او با صاحب ابن عبّاد (متوفى بسال 385 ه ق- شفه) چنانچه بعضى از اجلّه نوشته‌اند تاريخ اوّلى مذكور اقرب بصحت است.

از تأليفات او است: المشكل فى الحديث و يك نسخه از آن‌كه در سال ششصد و هفتم هجرت‌