مدافعه از مسيلمه مدّعى نبوت تشكيل يافته بوده حاضر شد و عامل قوى در قتل آن خبيث بود. چنانچه پس از آنكه سپاه مسيلمه در حديقة الرحمن (كه بحديقة الموت موسوم شده) پناهيده و در باغ را بستند ابو دجانه با آن دل قوى كه داشته مسلمانان را گفت كه او را در ميان سپرى برنشانند و سر نيزه‌ها را باطراف سپر محكم بسته و بلندش كنند. چون همچنان كردند ابو دجانه از سر ديوار بباغ جسته و مانند شير ژيان مى‌خروشيد و از كسان مسيلمه ميكشت تا براء بن مالك نيز از مسلمانان بهمان روش داخل باغ شد و در باغ را باز كرد، مسلمانان وارد باغ گشتند، مسيلمه نيز در آن بين مقتول شد و بنابر مشهور براء و ابو دجانه نيز در همانجا بعد از اظهار شجاعتهاى فوق العادة بشهادت رسيدند. بنا بروايتى ديگر ابو دجانه زنده بوده تا در صفيّن بشهادت رسيد.

على الجملة جلالت ابو دجانه مسلّم و بروايت شيخ مفيد يكى از آن بيست و هفت نفر است كه با حضرت قائم آل محمد عجل اللّه فرجه از ظهر كوفه بيرون آمده و از حكّام و انصار آن حضرت ميباشد. بارى عجب‌تر قول تاريخ حشرى است كه ابو دجانه بآذربايجان آمده و در محاربه، داد مردانگى داده تا بشهادت رسيد و در قريه خليجان (يك فرسخى تبريز) مدفون است. (ص 15 هب و كتب رجاليه و غيره)

ابو الدر

كنيه سه كس ياقوت نام ميباشد و بعنوان مستعصمى و ملكى و مهذب الدين در باب اول (القاب) نگارش داده‌ايم.

ابو الدرداء- عامر بن حارث‌

- صحابى و عويمر يا عويم يا عوير بن عامر بن زيد خزرجى انصارى صحابى مدنى، هردو از اصحاب و مجهول الحال، بمدلول كلمات بعضى از علماى رجال و ارباب تراجم با اينكه حضرت على ع را از چندين جهت اولى بخلافت دانسته و بمعاويه هم در اين باب اعتراض مى‌كرده‌اند لكن بامامت و واجب الاطاعة بودن آن حضرت معتقد نبودند و قول آن بزرگوار را (در قاتل نبودن عثمان و عدم جواز تسليم قاتلين يا متّهمين بقتل او، بمعاويه) قبول نكرده و از آن حضرت منحرف شده و ترك نصرت كردند. بالجملة ضعف حال و صحيح العقيده نبودن‌