فرائض را بشكل منبرى متداول بعضى از كتب فقهيّه اواخر درآورده و بهمين جهت به فرضى نيز مشهور و از تأليفات او است:

1- تاريخ كه در كشف الظنون بنام تاريخ ابن الدهان مذكورش داشته است 2- غريب الحديث كه شانزده مجلّد بوده و داراى پاره‌اى رمزهاى حروفى است كه بواسطه آنها محل كلمات مطلوبه را پيدا توان كرد. اشعار ابن الدهان نيز لطيف و شيوا و پرمعنى ميباشد و به زيد بن حسن كندى فرستاده است:

نيز از اشعار او است، بيكى از رؤسا كه از مرض بهبودى يافته بوده نوشته است:

وفات او در ماه صفر پانصد و نودم هجرت واقع گرديد، چنانچه در حين مراجعت از سفر حج بواسطه لغزش شتر مركبى او، در حين ورود حلّه سيفيه سرش بچوب كجاوه برخورد و دردم جان تسليم نمود.

اما ابن الدهان گفتن او نيز بنوشته روضات الجنّات، بجهت پيرمرد بدخلقت و قبيح المنظر و آبله‌رو بودن وى بوده است چنانچه نظير آن را فوقا در ابن الدهان حسن نيز مذكور داشتيم. نگارنده گويد: صاحب ترجمه را تحت عنوان غريب الحديث از كشف الظّنون بعبارت محمد بن على بن دهان نوشته و در ضمن عنوان سعيد بن مبارك از روضات الجنّات هم از بغيه سيوطى بعبارت محمد بن على بن شعبة بن بركة بن دهان نقل كرده چنانچه در صدر عنوان بهردو اشاره نموديم و ظاهر اين عبارت بغيه مثل صريح عبارت كشف الظّنون آنكه كلمه دهان اسم يا لقب جدّ عالى و يا جدّ بلاواسطه خود محمد بوده و ابن الدهان گفتن نيز بجهت انتساب بهمان جدّ مذكور او است كه گويا شغل دهن‌