بر طبابت، سمت معاشرت و منادمت را نيز داشته و سال وفاتش بدست نيامد.

(ص 284 ج 1 مر و اطلاعات متفرقه)

ابن الخطاب- حسن‌

- بن على بن حسن در باب اوّل بعنوان وراق حسن نگارش يافته است.

ابن الخطيب- محمد

- بن عبد اللّه در باب اوّل (القاب) بعنوان لسان الدين مذكور است.

ابن الخطيب- محمد

- بن عمر بن حسين در باب اوّل بعنوان فخر رازى مذكور است.

ابن الخطيب- يحيى‌

- بن على در باب اوّل (القاب) بعنوان خطيب تبريزى مذكور است.

ابن خطيب الدهشة- محمود

- بن احمد بن محمد، معروف به ابن خطيب الدهشة، ملقّب به نور الدين، حموىّ الولادة و النشأة، مدتى بمصر و شام مسافرت كرده و از علماى آن نواحى استماع حديث و اخذ مراتب علميّه نمود، مدتى هم قضاوت حماة و رياست مذهبى آن نواحى بدو موكول بوده و از تأليفات او است:

1- اعانة المحتاج الى شرح المنهاج 2- تحفة ذوى الارب فى مشكل الاسماء و النسب كه در ليدن چاپ شده و در علم رجال است 3- شرح كافيه ابن مالك. مخفى نماند كه كافيه ابن مالك در نحو و كتابى نظمى مبسوط بوده و الفيه معروف ملخّص آن است. صاحب ترجمه نيز نخست در سال هشتصد و پنجم هجرت يكصد و پنج بيت در تتميم آن بنام وسيلة الاصابة نظما نوشت، سپس اصل و متمم را شرح كرده و در سال هشتصد و سى و چهارم هجرى قمرى درگذشت. مخفى نماند كه در معجم المطبوعات اسم و نسب و شهرت صاحب ترجمه را موافق عنوان فوق ابن خطيب الدهشة نوشته ولى تحت عنوان كافيه شافيه از كشف الظّنون گفته است كه آن را ابو الثناء محمود بن محمد ابن خطيب الريفة ذيل (متمم) نوشته (بشرحى كه اشاره شد). (كف و ص 93 مط)

ابن خطيب الرى- محمد

- بن عمر بن حسين بعنوان فخر رازى در باب اوّل مذكور شده است.

ابن خطيب الريفة

رجوع بابن خطيب الدهشه مذكور فوق شود.