و دانشور و نزد نصارى يكى از مناصب روحانيّين است كه مادون مطران و مافوق قسيس است و لفظ بطريق معرّب بتريسيون لاتينى است.

(ص 607 ج 1 س و 200 ج 2 ع و غيره)

ابن بطريق- يحيى بن حسن‌

- بن حسين بن على بن محمد بن بطريق حلّى اسدى، مكنّى به ابو الحسن و ابو زكريا، ملقّب به شرف الاسلام و شرف الدين و شمس الدين، از علماى اماميّه قرن ششم هجرت ميباشد كه محقّق محدّث فاضل، صدوق ثقه، با ابن ادريس سابق الذكر معاصر بود و از ابن شهرآشوب مازندرانى و شيخ عماد الدين طبرى روايت كرده و سيد فخار بن معد موسوى و بعضى از اجلّاى ديگر نيز از او روايت نموده و شهيد اوّل نيز بواسطه محمد بن جعفر مشهدى از وى روايت مينمايد. از تأليفات او است:

1- اتفاق صحاح الاثر فى امامة الائمة الاثنى عشر 2- تصفح الصحيحين فى تحليل المتعتين 3- خصائص الوحى المبين فى مناقب امير المؤمنين ع و آن حاوى تمامى آياتى است كه باقرار خود عامه و شهادت صحاح سته در مناقب آن حضرت نازل شده است 4- الرد على اهل النظر فى تصفح ادلة القضاء و القدر 5- العمدة فى عيون صحاح الاخبار فى مناقب امام الابرار 6- المناقب و دور نيست كه يكى از دو كتاب سيمى و پنجمى مذكورين فوق باشد 7- نهج العلوم الى نفى المعدوم كه معروف به سؤال اهل حلب است و غير اينها. وى در سال ششصد تمام هجرت درگذشته و معنى بطريق هم فوقا مذكور شد.

(ص 50 هب و 771 ت و 222 ج 15 جم و باب (ى) از رياض العلما)

ابن بطوطه- محمد بن بطوطه‌

- يا محمد بن عبد اللّه، يا محمد بن محمد بن عبد اللّه بن محمد بن ابراهيم بن يوسف، طنجى الولادة، شمس الدين اللّقب، ابو عبد اللّه الكنية، ابن بطوطه الشّهرة، از مشاهير سيّاحان عرب قرن هشتم هجرت ميباشد كه در كم‌وكيف سياحت بتمامى سيّاحان ديگر تقدّم داشت و كسى را سراغ نداده‌اند كه باندازه وى سياحت كرده باشد.

بسال هفتصد و دويم يا سيّم هجرت در شهر طنجه از بلاد مغرب‌زمين متولد شد،