وقت نيز از وى روايت ميكنند. قضاوت ابن البراج در طرابلس كه اشاره نموديم بيست يا سى سال بوده و بهمان جهت بلقب قاضى شهرت يافت، بلكه موافق آنچه تحت عنوان قاضى تذكر داديم اين كلمه در كتب فقهيّه در صورت اطلاق و نبودن قرينه راجع بهمين ابن البراج است و بس. در اصول و فروع تأليفاتى دارد:

1- جواهر الفقه كه با چند كتاب ديگر مجموعا بنام جوامع الفقه در ايران چاپ شده است 2- روضة النفس فى احكام العبادات 3- شرح جمل العلم و العمل سيد مرتضى 4- عماد المحتاج فى مناسك الحاج 5 تا 11- الكامل و المعالم و المعتمد و المقرب و المنهاج و الموجز و المهذب تماما در فقه و غير اينها. كتابى هم در كلام داشته است و وفات او شب جمعه نهم شعبان چهار صد و هشتاد و يكم هجرت در حدود هشتاد سالگى در طرابلس واقع گرديد.

(ص 354 ت و 480 مس و 50 هب و اطلاعات متفرقه)

ابن براق- عمرو بن براق‌

- از فرسان عرب ميباشد كه در تاخت‌وتاز و اسب‌دوانى ضرب المثل و اعدى من ابن براق از امثال دائره است، گاهى در همين مثل من ابن براقه هم گويند. قضيه‌اى كه بين او و شنفرى سابق الذكر (متوفى بسال 510 م- ثى) و تأبط شرا سابق الذكر (متوفّى بسال 530 م- ثل) وقوع يافته در جمهرة الامثال ابو هلال عسكرى مذكور است و رجوع بدانجا نمايند.

(جمهره مذكور و مرصع ابن الاثير)

ابن براقه- عمرو بن براق‌

- مذكور فوق و هم شاعرى است از قبيله همدان.

ابن البرخثى يا ابن البرخشى- احمد بن محمد

- بعنوان ابو طاهر نگارش داديم.

ابن البردعى- محمد بن يحيى‌

- بعنوان ابن هشام خواهد آمد.

ابن البرزالى- قاسم‌

- بن محمد بن يوسف بن محمد بن يوسف، ملقّب به برزالى كه مكنّى به ابو محمد معروف به ابن البرزالى ملقّب به علم الدين است از اكانر علما و حفاظ محدثين عامّه قرن هشتم هجرت ميباشد. وى حافظ رجالى بود، ببلاد بسيارى سياحتها كرد، هريك از فقه و قرائات و حديث و ديگر علوم متداوله‌