ابن ابى عباد- حسن بن ابى عباد

- اسحق نحوى يمنى، مكنّى به ابو محمد، معروف به ابن ابى عباد، در بلاد يمن امام نحويّين و مرجع استفاده افاضل بود، كتاب مختصر نامى در آن علم شريف تأليف داده كه حاكى از تبحّر مؤلف و بميمنت و سعادت معروف ميباشد، زيرا كه آن را در مقابل كعبه معظّمه تأليف داده است و هرموقع كه از يك باب آن فراغت مييافت بشكرانه آن، هفت شوط بدور كعبه ميكرد و قارى آن را بدعاى خير ياد مى‌نمود. وفات او در حدود سال پانصد و نودم هجرت واقع شد.

برادرش ابراهيم بن ابى عباد يمنى نيز از اكابر نحويّين يمن بود، او نيز كتاب مختصر تلقين نامى و يكى ديگر مختصر نامى كه به مختصر ابراهيم معروف و هردو در نحو است تأليف داده و سال وفات او بدست نيامد. (ص 222 ت و 164 ج 1 و 53 ج 8 جم)

ابن ابى العتاهية- محمد بن اسمعيل‌

- ضمن شرح حال پدرش تحت عنوان ابو العتاهية نگارش داديم.

ابن ابى عثمان- حسن بن ابى عثمان‌

- يا حسن بن على بن ابى عثمان و موكول بعلم رجال است.

ابن ابى العجائز

از مؤلفين تاريخ و جغرافيا ميباشد كه در مواضع بسيارى از كتاب معجم البلدان ياقوت حموى با كلمات وى استشهاد نموده است.

اسم و زمان و مشخّصات ديگرى از وى بدست نيامد.

(ص 597 ج 1 س)

ابن ابى العز

از اجلّاى علما و افاضل فقهاى اماميّه قرن هفتم هجرت ميباشد كه بهمراهى شيخ سديد الدين يوسف بن مطهّر پدر علّامه حلّى و سيد مجد الدين محمد بن حسن بن طاوس، براى طلب امان و نگهدارى از فتنه مغول از حلّه تا قرب بغداد نزد هلاكو خان مغولى رفته و پيش از فتح بغداد با وى ملاقات كردند و بالنتيجة سبب امان حلّه و نواحى آن گرديدند.

شرح اجمالى قضيه موافق آنچه از كشف اليقين علّامه نقل شده در ضمن اخبار از