منافى هم نميباشد و دور نيست كه در بعضى از ادوار زندگانى خود، در يكى از آن دو بلده مى‌زيسته و بيكى از آن دو مذهب ميرفته و در بعضى ديگر ببلده ديگر و مذهب ديگر انتقال يافته و نظائر آن بسيار است. (ص 53 ج 2 كا و 595 و 698 ج 1 س و غيره)

ابن ابى زاهر

در اصطلاح رجالى احمد بن ابى زاهر است.

ابن ابى زرع- على بن محمد

- در باب اوّل (القاب) بعنوان فاسى على مذكور است.

ابن ابى زرعة- محمد بن ابى زرعة

- در باب دويم (آباء) بعنوان ابو يعلى مذكور شد.

ابن ابى الزلازل- حسين بن عبد الرحيم‌

- بن وليد بن عثمان بن جعفر بن كلاب كلابى، مكنّى به ابو عبد اللّه، معروف به ابن ابى الزلازل، از ادباى اواسط قرن چهارم هجرت ميباشد كه اديب كاتب لغوى شاعر بود، فنون ادب را از زجاجى و اكابر ديگر فراگرفت، كتاب انواع الاسجاع از تأليفات وى بوده و از اشعار او است:

در سال سيصد و پنجاه و چهارم هجرى قمرى درگذشت.

(ص 118 ج 10 جم)

ابن ابى الزناد عبد الرحمن- ابن ابى الزناد محمد-

به اولى ضمن شرح حال پدرش بعنوان ابو الزناد اشاره شد و دويمى نيز بعنوان ابن ذكوان خواهد آمد

ابن ابى زياد- اسمعيل‌

- در باب اوّل (القاب) بعنوان سكونى مذكور شده است.

ابن ابى زيد- عبد اللّه يا عبيد اللّه بن ابى زيد عبد الرحمن‌

- يا عبد الرحمن بن ابى زيد قيروانى، مالكىّ المذهب، نفزىّ البلدة، ابو محمد الكنية، از معاصرين ابن النديم آتى الذكر، از اكابر فقهاى مالكيّه، فصيح القلم و كثير الحفظ و الرواية، شارح اقوال مالك بود و بهمين جهت به مالك صغير شهرت يافته و تأليفات او از سى متجاوز است:

1- باكورة السعد در احكام معاملات كه در لندن با ترجمه انگليسى چاپ شده است 2- التبويب المستخرج 3- المختصر كه حاوى پنجاه هزار مسئله است 4- النوادر در فقه‌