آن حضرت در همان موقعى كه نعش مبارك را به بقيع نقل ميدادند در مقام توجّع و تألّم اين مرثيه را گفته است:

همين اشعار كه بابو هريره عجلى منسوب است بنقل اعيان الشيعة در مقتضب الاثر ابن عياش و هم‌چنين غير از بيت آخرى را نيز در مناقب ابن شهرآشوب به ابو هريره ابار نسبت داده‌اند. از اينجا استكشاف توان نمود كه ابو هريره عجلى همان ابو هريره ابار است كه بعضى به عجلى‌اش موصوف و ديگرى به ابارش متّصف داشته‌اند بلكه يكى بودن آنها مصرّح به بعضى از اجلّه است چنانچه در اعيان الشيعة از طليعه نقل كرده كه ابو هريره ابار عجلى شاعر عابد و متّقى بوده و حضرت باقر و حضرت صادق عليهما السلام را ملاقات نموده و در سال يكصد و پنجاه و چندم ه وفات يافت. در مناقب ابن شهرآشوب نيز از بعضى تواريخ نقل كرده كه نامه ابو مسلم خراسانى وقت شب بحضرت صادق ع رسيد آن حضرت بعد از خواندن آن، روى چراغش گذاشته و بسوزانيد ايلچى گمان كرد كه سوزاندن آن بجهت كتمان اسرار مندرجه در آن بوده پس خواستار جواب گرديد آن حضرت فرمودند جواب همان است كه ديدى پس ابو هريره ابار از اصحاب آن حضرت در اين موضوع گفت:

چنانچه اشاره نموديم حضرت صادق ع شعر ابو هريره را مى‌ستوده است. از معالم العلماء نقل است كه ابو هريره عجلى از مجاهرين شعراى اهل بيت بود، بروايت ابو بصير حضرت‌