كه پيش از آن موقع در خلف وعده عزة گفته بوده (و در باب كنى ضمن شرح حال ام البنين زن وليد بن عبد الملك اموى نيز اشاره خواهيم كرد) از راه تمثل فروخواند (غافل از اينكه او همان معشوقه مالك خودش كثير است) زنان ديگر گفتند مگر اين زن بدهكار خود را نمى‌شناسى گفت نه و اللّه، گفتند كه او همان عزة معشوقه كثير است غلام گفت شما را گواه ميگيرم كه عزة را از بدهى خودش بحل كردم پس غلام قضيه را بمالك خودش كثير نقل كرد كثير هم گفت من نيز خدا را شاهد ميگيرم كه ترا محض رضاى خداوندى آزاد كرده و تمامى سرمايه دكان عطّارى را نيز بتو بخشيدم. كثير در زمان خلافت بنى اميّه ميزيست و بنوشته قاموس الاعلام با عبد الملك بن مروان پنجمين خليفه اموى (65- 86 ه ق- سه- فو) و برادرش عبد العزيز و پسرش يزيد مربوط بود و مدايح بسيارى هم درباره ايشان گفته است. با اين حال محبت فوق العادة بحضرت على المرتضى ع و اهل بيت حضرت رسالت ص داشت و اين انتساب خود را هم از امراى بنى اميّه كتمان نميكرده است انتهى.

ظاهر اين كلام قاموس الاعلام آنكه كثير در مذهب اهل سنّت و جماعت بوده و نسبت بحضرت امير المؤمنين ع و خانواده رسالت ص نيز محبت فوق العادة داشته است، لكن ظاهر كلام بعضى از اجلّه آنكه كثير شيعه‌مذهب بوده و درباره آل ابيطالب تعصّب بسيارى داشت. ابن خلّكان گويد روزى عبد الملك (مذكور فوق) كثير را گفت ترا قسم بحق على بن ابيطالب ع راست بگو كه عاشق‌تر از خود را سراغ دارى گفت يا امير المؤمنين اگر بحق خودت قسم ميدادى هرآينه راست ميگفتم عبد الملك هم‌چنان كرد، كثير گفت بلى در بيابانى ميرفتم ديدم مردى دامى درست كرده است پرسيدم كه براى چه اينجا نشسته‌اى گفت خود و اهل و عيالم گرسنه بوديم اين دام را گذاشتم كه شكارى بدست آورم و قوت و معاش يكروزه را تهيه كرده باشم گفتم من هم اينجا با تو باشم كه بلكه شكارى بدست آورى و يك قسمت هم بمن بدهى او هم راضى شد. با هم بوديم تا يك آهو بدام افتاد، خواستيم كه آن را بگيريم آن مرد سبقت كرد و آن آهو را گرفت، بمجرّد گرفتن‌