سير، ده تن بودند كه يكى از آنان همين نابغه ذبيانى ميباشد كه قصيده داليه پنجاه بيتى وى (كه از لطائف اشعار او است) يكى از قصائد معلّقه و حاوى توحيد و حكمت و خداشناسى او و مديحه نعمان و مراحم ديرينه او و اعتذار از جريانات گذشته و خيانت سعايت‌كنندگان بوده و از ابيات همان قصيده است:

نيز از اعتذاريات او است كه بنعمان بن منذر نوشته است:

اشعار نابغه ذبيانى بسيار، ديوان او مرتّب و در مصر و پاريس چاپ شده است. وفاتش در سال ششصد و چهارم ميلادى مطابق شانزده يا هيجده سال پيش از هجرت بوده و عهد سعادت بعثت حضرت رسالت ص را درك نكرده است.

(رجال المعلقات العشر و ص 4532 ج 6 س و 908 مط و غيره)

نابغه شيبانى- عبد اللّه بن مخارق‌

- از مشاهير شعراى باديه‌نشين و نصرانى مذهب عرب ميباشد كه گاهى در شام نزد خلفاى امويّه رفته و مدح ميگفت و صله ميگرفت، بالخصوص عبد الملك بن مروان و پسرش وليد ششمين ايشان (86- 96 ه- فو- صو) و ديگر اخلاف او را مدايح بسيارى گفته است و باقتضاى عصبيّت مذهبى‌