عتبات رفت، اخيرا بطهران برگشته و با حاجى ميرزا آقاسى وزير محمد شاه ارتباط يافت، در دربار شاه نيز مقامى ارجمند بدست آورد، چند سال نيز در كاشان بسمت وزارت حكومت بسر برده و خلاصة الافتضاح را در آنجا مرتّب نمود.

يغما در حسن خط و تمامى فنون شعرى از جدّ و هزل و غزل و مثنوى و غيره دستى توانا داشت، كليات او در طهران چاپ شده و بنام ترجيعات و خلاصة الافتضاح و رباعيات و سرداريه و شكوك الدليل و غزليات و قصابيه و مراثى و غيره بيازده كتاب مشتمل است. با آن همه كمالاتى كه داشته در اثر هجوگوئى مردمان پريشان‌حال بوده و از اشعار او است:

وفات يغما در ربيع الثانى سال هزار و دويست و هفتاد و شش هجرى قمرى در مولد مذكور فوق خود واقع شد و پسرش ميرزا اسمعيل متخلّص به هنر كه از ارباب فضل و هنر و داراى كمالات موروثى و مكتسبى بوده در تاريخ آن گفته است:

از مندرجات فوق روشن ميگردد كه يغماى جندقى ميرزا رحيم همان ابو الحسن يغماى فوق ميباشد و جندقى گفتن نيز با اينكه موطن و مولد و مدفنش هم قريه خور از بيابانك است فقط بجهت آن بوده كه يك قسمت از ادوار زندگانى خود در آنجا مشغول خدمت بوده است.

(اطلاعات متفرقه)

يقطينى‌

لقب رجالى قاسم بن يحيى، محمد بن عيسى بن عبيد و بعضى ديگر است.