اخيرا تابع يزد شده و از او است:

ديوان يغما بارها چاپ شده است. بنوشته حديقة الشعراء يغما مدتى منشى و محرّر حاج ملا احمد نراقى بود تا آنكه در اواخر بشرب خمر متّهم شد و با اينكه چيزى در اين موضوع بنراقى (بعد از تفتيش و تحقيقات لازمه) ثابت نبوده باز هم بمجرّد آن تهمت از آن خدمت منفصل شد و بسال هزار و دويست و هفتادم هجرى قمرى درگذشت.

(حديقة الشعراء و ص 351 تاريخ يزد)

يغما- ميرزا رحيم‌

- پسر حاج ابراهيم قلى، از شعراى نامى قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه در قريه خور از توابع بيابانك بسال هزار و صد و نود و ششم هجرت متولد شد، در هفت سالگى او، امير اسمعيل خان عرب عامرى حكمران جندق او را در بيابانك عبورا ديده و از استعداد وى آگاه گرديد، بهمراهى خودش به جندق برده و بتربيتش همّت گماشت، او نيز بفاصله هفت سال بعد از تحصيلات مقدماتى در رديف مستخدمين امير داخل شد، فنون سوارى و تيراندازى را نيز ياد گرفته و برتبه نظارت و پيشكارى نايل آمد، بالاخرة منشى‌باشى مخصوص امير گرديد.

وى در اشعارش به مجنون تخلّص ميكرد تا بسال هزار و دويست و شانزدهم هجرت بعد از فرارى شدن امير باز بسمت منشى‌گرى سردار ذو الفقار خان داخل خدمت و سرداريه را از قول سردار مرتّب ساخت پس در اثر حسد ارباب غرض مغضوب سردار شده و چند ماه زندانى گرديد، بعد از استخلاص نام خود را به ابو الحسن و تخلّص خود را نيز به يغما تبديل داد، چند سال ديگر در لباس درويشى و مسلك تصوف سياحتها كرده و بزيارت‌