شاه عباس ثانى صفوى (1051- 1077 ه ق- غنا- غعز) خاتمه داد، مجلّد دويمى آنرا نيز كه اوّلش جمله زلال مقالى كه از چشمه‌سار دل بجدول زبان جارى بوده و در مصارف عمر شريف است در عهد شاه سليمان صفوى بپايان رسانيد ديگر اجل حتمى مهلتش نداد، بعد از وفات او فرزندش ملا محمد شفيع بختم و تأليف مجلّدات ديگر پرداخت. او نيز كه در جامع قزوين بجاى پدر والاگهر خود وعظ ميكرده است عالمى بوده عابد صالح زاهد واعظ و زمان وفاتش بدست نيامد. ظاهر امل الآمل كه در تاريخ هزار و نود و هفتم تأليف و او را از معاصرين خود نوشته آنكه در همين تاريخ در قيد حيات بوده بلكه بقرينه تتميم مجلّدات ابواب الجنان كه عادتا مدتى مديد را لازم دارد توان گفت كه چند سال از اوائل قرن دوازدهم را نيز ديده باشد. بهرحال از اشعار او است:

(ص 260 هب و 76 ج 1 ذريعه و 409 ض و 171 و 173 تذكره نصرآبادى و 4662 ج 6 س و غيره)

واعظ- محمد بن قاسم‌

- بعنوان واسطى محمد بن قاسم مذكور شد.

واعظ- مظفر بن ابو الحسن‌

- بعنوان عبادى مظفر نگارش يافته است.

واقدى- محمد بن عمر بن واقد

- قاضى اسلمى، مدنىّ الولادة، واقدىّ الشّهرة، ابو عبد اللّه الكنية، بغدادىّ النشأة، و المدفن و الاقامة، از مشاهير قدماى مورّخين اسلامى ميباشد كه بسيار جليل القدر، در فتوحات و غزوات و طبقات و سير باخبر، در حديث و اختلافاتى كه در فقه و حديث و احكام و اخبار وقوع يافته خبير بود. شش صندوق كه هرصندوقى را دو مرد ميتوانست بردارد كتاب داشته و ميگفته است كتاب همه‌كس از حفظش بيشتر است برعكس من كه محفوظاتم از كتابم فزون‌تر است. او از ثورى و مالك بن انس و ديگر مشاهير وقت روايت كرده و از روايات او است كه وجود مقدّس حضرت على بن ابيطالب ع از معجزات حضرت رسالت ص ميباشد مثل عصاى موسى و مرده زنده كردن عيسى ع.

ابن النديم گويد كه واقدى شيعه و حسن المذهب و العقيدة بوده و لكن طريق تقيه‌