چندين بيت تجليل نموده است و در نظر داشته كه در هشت جلد بعدد ابواب بهشتى بپايانش رساند لكن پيش از اتمام جلد سيّمى وفات يافت و خليفه‌اش ميرزا محمد حسين رونقعلى شاه (متوفى بسال 1225 يا 1230 ه ق- غركه يا غرل) همان جلد سيّمى را تمام كرده و دو جلد ديگر نيز بدان افزوده است و همين پنج جلد در يك مجلّد در كتابخانه فوق موجود و شماره‌اش را در نظر ندارم و شايد همان است كه در ضمن تفسير سوره بقره اشاره نموديم و بعد از آن، نظام على شاه احمد بن عبد الواحد كرمانى (متوفى بسال 1242 ه ق- غرمب) نيز جلد ششم و هفتم را بدانها افزوده است و همين دو جلد نيز در كتابخانه مجلس طهران در يك مجلّد موجود و همه اينها را بنام جنّات الوصال بنور على شاه نسبت دادن همانا بجهت مؤسس بودن او ميباشد و بس 4- ديوان اشعار غزليات و قصائد و مقطعات و ديگر فنون شعريّه كه يك نسخه خطى آن بشماره 138 در كتابخانه مدرسه فوق موجود و در حدود چهار هزار بيت است 5- رساله اصول و فروع 6- رساله‌اى در كيميا 7- رساله‌اى در موعظه كه فوقا اشاره شد 8- روضة الشهداء بنظم فارسى كه فوقا اشاره شد و در احوال حضرت سيد الشهداء است 9- شرح خطبة البيان بنظم فارسى در حدود صد و پنجاه و پنج بيت 10- كبرى در منطق بنظم فارسى كه در حقيقت شرح كبراى سيد شريف است 11- مشكوة النجاة.

مخفى نماند كه زن نور على شاه نيز كه خواهر رونق عليشاه بوده طبعى موزون داشته و به حياتى تخلّص ميكرد، اولادش نيز منحصر بيك دختر طوطى نام زن سيد ابو المعالى سرخعلى شاه بود، روزى فتحعلى شاه، سرخعلى شاه را امر بلعن نور عليشاه كرد كه از طعن مردمان در امان باشند در جواب گفت كه كلمه نور على شاه مركّب از سه كلمه است كدام‌يك را امر ميفرمائيد كه لعن كرده باشيم، بالاخرة او را نزد ميرزاى قمى فرستادند تا چه فرمايد ميرزا نيز بعد از اطّلاع از فضل و دانش و اطوار و اخلاق او شرحى به فتحعلى شاه نوشته است (و العهدة على الناقل). (مع و ض و بستان السياحة و طرائق الحقائق و غيره)

نورى- احمد بن محمد

- در باب كنى بعنوان ابن البغوى خواهد آمد.

نورى- سيد اسمعيل بن احمد

- علوى عقيلى طبرسى نورىّ الاصل، نجفىّ المسكن، عالم محدّث كامل فقيه جليل، از اجلّاى علماى‌