من درّ تاج خسروان آن لؤلؤ لالاستم‌

در قعر بحر بيكران آن گوهر يكتاستم‌

گه نار و گه نور آمدم گه مست و مخمور آمدم‌

بردار منصور آمدم هم لاوهم الّاستم‌

بازآمدم موسى‌صفت ظاهر يد بيضا كنم‌

فرعون و قومش سربسر مستغرق دريا كنم‌

بازآمدم همچون خليل از معجزات دمبدم‌

نمرودى و نمرود را معدوم و ناپيدا كنم‌

بازآمدم عيسى‌صفت گردن زنم دجّال را

وز امر مهدى عالمى از يك نفس احيا كنم‌

نور على نور على شد در دلم چون منجلى‌

زان عاشقانه در جهان سرّ نهان گويا كنم‌

زاهدانرا جنّت موعوده است‌

عارفان را جنّت مشهوده است‌

اين‌چنين جنّت كه ما را در دل است‌

هركسيرا در جهان كى حاصل است‌

اين جنان كاندر دل ما منطوى است‌

جنّتى پر از نعيم معنوى است‌

هفت جنّت از صفات سبعه خاست‌

هشتمين خود جنّت ذات خدا است‌

كرد شهنشاه عشق در حرم دل ظهور

قد ز ميان برفراشت رايت اللّه نور

شرح و بيان قاصر است در صفت اشتياق‌

انك انت الخبير تعلم ما فى الصدور

اى بشؤن صفات وى بتقاضاى ذات‌

با همه نزديكتر وز همه پيوسته دور

حسن تو در هرزمان جلوه ديگر كند

افكند اندر جهان فتنه و غوغا و شور

هركه در اين ره شتافت با قدم نيستى‌

هستى جاويد يافت از تو ببزم حضور

نور على راهبر تا نشود راهبر

زين ره خوف و خطر كس ننمايد عبور