خطيب بغدادى هم بواسطه ابو بكر احمد بن محمد برقانى و ابو القاسم عبد اللّه بن احمد ازهرى و بعضى از اكابر ديگر از وى روايت كرده است. ازهرى گويد كه نوبختى رافضى وردى المذهب بوده، برقانى هم گويد كه نوبختى معتزلى بوده و اظهار تشيّع ميكرده لكن در روايت خود صدوق و راست‌گو بوده است. وفات حسن نوبختى بسال چهارصد و دويم هجرت در هشتاد و دو سالگى واقع گرديد.

(ص 299 ج 7 تاريخ بغداد)

نوبختى- حسن بن موسى‌

- مكنّى به ابو محمد، اديب فيلسوف متكلّم منجّم بارع جامع و بقول ابن النديم هريك از شيعه و معتزله بخودش منسوب دارند لكن بملاحظه اينكه خانواده نوبخت بولايت حضرت على و اولاد اطهار او ع معروف هستند تشيّع او اقوى ميباشد. نگارنده گويد ترديدى نيست در اينكه حسن بن موسى امامى مذهب و صحيح الاعتقاد بوده و وثاقت و جلالت علمى وى در كلمات شيخ طوسى و نجاشى و علّامه حلّى و ابن داود و بعضى ديگر از اكابر مصرّح و در زمان خود پيش از سال سيصدم هجرت و بعد از آن بتمامى معاصرين خود مقدّم و منزل او مجمع فضلا و مترجمين كتب فلسفه قديمه بعربى بوده كه مذاكرات علمى مينموده‌اند و او خواهرزاده، يا نوه خواهر ابو سهل اسماعيل بن على نوبختى مذكور فوق ميباشد و شايد نوبختى بودن وى نيز از طرف مادر بوده كه مادر يا مادر پدرش موسى نوبختى بوده است بلكه ظاهر هم همين است زيرا كه نوبختى بودن خود پدرش موسى معلوم نبوده و موسى بن حسن بن محمد نوبختى مذكور ذيل كه سالها بعد از وفات حسن (كه در سيصد و اندى از هجرت است) در قيد حيات و تا حدود سيصد و سى‌ام هجرت زنده بودن او مسلّم است معلوم نيست كه پدر او باشد اگرچه خارج از حدود امكان هم نيست. علاوه بر اين، در مواردى كه صاحب ترجمه را بعنوان حسن بن موسى نوبختى عنوان كرده‌اند او را بخواهرزادگى ابو سهل بن نوبخت (كه قطعا مراد ابو سهل اسمعيل نوبختى فوق از احفاد پسر بلافاصله نوبخت است) معرفى نموده‌اند و ظاهر آن است كه اين جمله تعليليه بوده‌