موهوب آتى الذكر فراگرفت، چشم او در چهارده سالگى از صدمه آبله نابينا شد و در سال پانصد و هشتاد و هشتم هجرى قمرى در هشتاد و هفت سالگى در بغداد درگذشت و در باب الحرب مدفون گرديد. نميرى و مضرى و عدنانى گفتن او بجهت انتساب باجداد مسمّى بهمين اسامى بوده و از او است:

(ص 285 ج 2 كا و 222 ج 19 جم)

نميرى- هيثم بن ربيع بن زراره‌

- بصرى نميرى، مكنّى به ابوحيه، از شعراى اواسط قرن دويم هجرى ميباشد كه هردو زمان بنى اميّه و بنى عبّاس را ديده است، بسيار ترسو و بيدل بود و در يكصد و هشتاد و اند هجرت درگذشت.

(ص 14 هب و 83 صف)

نوا

يا نوائى يا نوانى يا نوى مع اختلاف النسخ لقب رجالى حماد است:

نوا- ظهور اللّه خان‌

- از شعراى هندوستان ميباشد كه به نوا تخلّص ميكرد، در عهد فتحعلى شاه قاجار بايران آمد، در سلك ملازمان دربارى منسلك شد، به سعدى هند شهرت يافت، باز بهندوستان عودت نمود و در فرح‌آباد توطّن كرده و از او است:

و سال وفاتش بدست نيامد. (ص 4601 ج 6 س و غيره)

نوائى جغتائى- امير عليشير بن الوس‌

- يا كيچكنه يا كيچينه يا كجكنه، ملقّب به نظام الدين، از مشاهير درباريان و وزراى سلطان حسين ميرزا بايقراى گوركانى (875- 911 ه ق- ضعه- ظيا) و از اكابرزادگان دوره جغتاى خان بن چنگيز خان حاكم ماوراء النهر و كاشغر و بلخ و بدخشان (متوفى بسال 638 ه ق- خلح) و مردى بوده حميده صفات و فضائل سمات، جامع كمالات صورى و معنوى، حكيم دانشمند، شاعر متمهّر، پيشواى شعراى ترك و فارس كه بهر دو زبان فارسى و تركى جغتائى اشعار