مثل تو در اين مورد ماننده آن موشى است كه به خم شراب افتاد، خورد و مست شد، در حال مستى ميگفت كجايند آن گربه‌هاى ستمكار و غدّار پس در عين حال گربه‌اى پديدار شد، موش بمجرّد ديدن آن بيهوش ماند و گفت: مست، مؤاخذه با اقوالش نميشود.

حالا اى نعمانى تو هم از خم شراب محبّتهاى اين پادشاه خورده و مست شده و ميدان را خالى ديده و ميگوئى كجايند علما و ادبا. نعمانى كيفر آن نيّت بدو سوء قصد خود را ديده و جوابى نداده و آن عزّت و احترامى را كه نزد عزيز داشته از دست داد، ناچار منزوى شد و تا آخر عمر در مدرسه امير اسدى مشغول تدريس فقه حنفى گرديد. اين قضيه در ميان عوام انتشار يافته و در بازار و مجالس و محافل نقل مجلس بوده است. در تاريخ وفات و ديگر مزاياى حال حسن نعمانى رجوع بعنوان فارسى حسن بن خطير نمايند.

(كف و ص 223 ت و 100 ج 8 جم)

نعمانى- طلحة بن محمد (احمد خل) بن طلحة

- مكنّى به ابو محمد، از ادباى اوائل قرن ششم هجرت ميباشد كه اديب فاضل شاعر لغوى و بسيار بديهه‌گو بود، شعر خوب ميگفته و با حريرى مكاتباتى داشته و از او است:

وفاتش در سال پانصد و بيستم هجرت واقع گرديد.

(ص 26 ج 12 جم)

نعمانى- محمد بن ابراهيم‌

- در باب كنى بعنوان ابن ابى زينب خواهد آمد.

نعيمى- سيد شاه فضل‌

- مشهدىّ الاصل، شيروانىّ الاقامة، نعيمىّ التّخلّص، از اكابر عرفا و ارباب سير و سلوك و سادات صحيح النسب قرن هشتم هجرى عهد تيمور لنگ (771- 807 ه ق- ذعا- ضز) و حكيمى بوده متبحّر، جامع معقول و منقول، داراى علوم ظاهرى و باطنى، در اسماء و حروف و جفر و اعداد و علوم غريبه نيز ماهر، كراماتى بدو منسوب و از اشعار او است: