را كه در آيه شريفه است بچوب خلال كه بعد از صرف طعام و يأس از خوردن بجهت تميز كردن دندانها آرند تفسير مى‌كنند و گويند كه تمامى عيش دنيا در ميان دو خشبه خوان طعام و چوب خلال است. آفتابه لگن را نيز كه براى دست‌شورى پيش از طعام آرند مبشّر و بشير و آنچه را كه بعد از طعام آرند منكر و نكير گويند. گروهى از ايشان در تفسير آيه شريفه الاخسرين اعمالا گويند اخسرين كسانى هستند كه نان را اشكنه كرده و خودشان نخورند و قسمت ديگران باشد و يا بزعم جمعى ايشان كسانى هستند كه در ايّام خربزه كارد و چاقو نداشته باشند.

وفات نجم الدين يعقوب صاحب ترجمة بسال ششصد و بيست و ششم هجرت در بغداد واقع و در باب مشهد معروف بموسى بن جعفر ع مدفون شد و پيش از مرگ مى‌گفته است:

(ص 322 ج 1 نى و 505 ج 2 كا و 4566 ج 6 س)

نجيب‌

لقب رجالى سعد بن ابيطالب است.

نجيب الدين- احمد بن موسى‌

- در باب كنى بعنوان ابن طاوس احمد خواهد آمد.

نجيب الدين- رضا

- بعنوان زرگر مذكور شد.

نجيب الدين- على بن بزغش‌

- از كملين عرفا بود، با وجود غنا و ثروتى كه داشته دائما با فقرا و ضعفا امرار حيات مى‌نموده و با ايشان بصرف غذا اشتغال داشت، تمامى ثروت خود را بهمين روش تمام كرد و در جواب سئوال از سر توحيد كتابى بنام تركى ايكى آيينه اورته سينده بير آلما تأليف و با لسان عارفانه جواب داد. در سال ششصد و هفتاد و هشتم هجرى قمرى درگذشت و حرف دوّيم كلمه برغش در كتب تراجم مابين راء بى‌نقطه و بانقطه مردّد و اظهر دوّيمى است.

(ص 78 ج 7 فع)

نجيب الدين- على بن محمد بن مكى‌

- جبلى عاملى جبعى، از افاضل علماى اماميّه ميباشد كه فقيه فاضل محدّث كامل متكلّم مدقّق اديب‌