در سال هزار و سيصد و سى و ششم هجرت وفات يافت.

(مواضع متفرقه از ذريعة)

كبير- شيخ احمد

- در تحت عنوان صغير شيخ احمد نگارش داديم.

كتبى- محمد بن شاكر

- در باب كنى بعنوان ابن شاكر خواهد آمد.

كتكانى- سيد هاشم‌

- بعنوان بحرانى سيد هاشم نگارش يافته است.

كحيى-

لقب رجالى محمد بن ابى القاسم طبرى است.

كذاب صنعا-

عهيلة بن كعب بعنوان ذو الحمار مذكور شده است.

كرابيسى‌[1]

كرابيسى- حسين بن على بن يزيد

- مهلبىّ بغدادى، اشعرىّ الاصول، شافعىّ الفروع، ابو علىّ الكنية، از اكابر اصحاب امام شافعى ميباشد كه در حوزه درس او نايب وى گشته و در حفظ اساس مذهب او اهتمام تمام بكار برد، در فقه و حديث عارف بود و جمع كثيرى فقه را از وى اخذ كرده‌اند. در اصول و فروع فقهيّه تأليفاتى داشته كه از آن جمله كتاب الامامة و كتاب المدلسين فى الحديث ميباشد و در اوّلى طعن‌هائى بحضرت امير المؤمنين ع دارد و در سال دويست و چهل و پنجم يا هشتم هجرت درگذشت.

(ص 223 هب و 158 ج 1 كا)

كراجكى- محمد بن على بن عثمان‌

- ابو الفتح الكنية، كراجكىّ الشّهرة، از اعاظم علما و فقها و متكلّمين اماميّه ميباشد كه فقيه قاضى محدّث جليل القدر، از ثقات مشايخ حديث، در سلسله اجازات بسيارى واقع، موافق آنچه از تاريخ مرآت الجنان يافعى نقل شده بنحوى لغوى طبيب منجّم متكلّم هم موصوفش‌

[1]- كرابيسى- بفتح اول، منسوب به كرابيس است كه جمع كرباس بوده و هريك از كرباس‌باف و كرباس‌فروش را گويند و لفظ كرباس بفتح اول فارسى است پس معربش كرده و باصول زبان عرب جمع بسته‌اند و لفظ كرابيسى در اصطلاح رجالى دبيس بن يونس و عمرو و غير ايشان است.