بكاظمين نقل دادند و در مقبره مخصوص مشهور بمقبره فرهاديّه در باب شرقى كاظميّه كه معروف به باب المراد است مدفون گرديد. طاب ثراه‌

(ص 195 مآثر و آثار و 158 نى و غيره)

معدنى-

لقب رجالى مسكين است.

معروف كرخى-

كه بهمين عنوان معروف و نامش نيز معروف و بعنوان كرخى معروف مذكور شده است.

معرى‌[1]

معرى- احمد بن عبد اللّه بن سليمان‌

- بن محمد بن سليمان بن احمد بن سليمان بن داود بن مطهر بن زياد بن ربيعه معرّى تنوخى بحرانى قضاعى، از فحول ادبا و شعرا و نحويّين و لغويّين، اديبى است عجيب و شاعرى است فصيح ماهر، در فنون ادب و لغت و اقسام متنوعه آن علّامه عصر خود و از شعراى مجلس سيد مرتضى علم الهدى و مشمول توجهات و اكرامات آن عالم ربّانى بود. نخست نحو و لغت را در معرّه از پدر خود و در حلب از محمد بن عبد اللّه بن سعد نحوى فراگرفت، خطيب تبريزى و بعضى از اكابر وقت نيز از تلامذه وى ميباشند. علاوه بر مراتب علميّه و شعريّه قوه حافظه او از نوادر و غرائب محسوب و قضايائى بدو منسوب دارند كه خارج از حيطه بيان و قدرت زبان است (و العهدة عليهم). گويند هرچيزيرا بيك خواندن حفظ مينمود و موافق‌

[1]- معرى- بفتح اول و ثانى و كسر و تشديد ثالث، منسوب است به معرة كه نام دو موضع ميباشد: يكى ناحيه‌اى و شهرى است كوچك در پنج فرسخى حلب كه معرة مصرين گويند و ديگرى شهرى است بزرگ بين حماة و حلب كه پسته و زيتون و انجيرش بسيار و بنواحى وسيعى مشتمل و به نعمان بن يسير يا بشير انصارى منتسب بوده و بهمين جهت به معرة النعمان معروف و نسبت ابو العلاء معرى مذكور ذيل نيز بهمين معرة النعمان است. در سال چهارصد و نود و دويم هجرت همين معره مسخر فرنگيها گرديد تا آنكه در سال پانصد و بيست و نهم بدستيارى عماد الدين زنگى بن آق‌سنقر باز مفتوح اسلاميان شد و بامر عماد الدين املاك اهالى نيز بصاحبان آنها مسترد گرديد.