داد كه سبب اضلال ديگران نباشند و هم مقرّر داشت كه در هرقريه و بلدى پيش‌نمازى معيّن كنند كه نماز جماعت بخواند و وظائف تعليمات دينى را معمول دارد. بالجملة در استحكام اساس و مبانى دولت و ترويج اصول مذهب اثنى عشرى مساعى جميله مبذول داشت تا آنكه بعضى از مخالفين، او را به مخترع مذهب شيعه ملقّب داشتند.

گويند سفيرى از طرف سلطان روم بحضرت شاه تهماسب وارد و شيخ را (محقّق كركى) هم در آنجا شناخته و از راه تعرّض و فتح باب جدل گفت يا شيخ مادّه تاريخ اختراع اين مذهب شما كلمه مذهب ناحق- 906 است يعنى مذهب باطل كه كلمه (نا) در زبان فارسى حرف نفى است (و اين اشاره بتاريخ آغاز سلطنت صفويّه ميباشد) شيخ بالبديهة و بدون تأمّل گفت بلى همين جمله، مادّه تاريخ رواج مذهب ما است، ما عرب هستيم و اين جمله هم عربى است مذهبنا حق يعنى مذهب ما حق است و لفظ نا هم در زبان عرب ضمير جمع متكلّم و بمعنى ما ميباشد. فرمان همايونى مذكور بنقل روضات الجنّات فارسى و بتمامه در رياض العلما ثبت و بسيار مبسوط است. خود روضات نيز بنقل بعضى از فقرات مهمّه آن پرداخته و از بعضى مواضع معتبره نقل كرده كه شاه تهماسب در مطاوى آنچه در تجليل و تبجيل محقّق كركى نوشته اين جمله را نيز بخط شريف خودش نگارش داده است: بسم اللّه الرحمن الرحيم چون از مؤداى حقيقت انتماى كلام امام صادق ع كه:

انظروا الى من كان منكم قد روى حديثنا و نظر فى حلالنا و حرامنا و عرف احكامنا فارضوا به حكما فانى قد جعلته حاكما فاذا حكم بحكم فمن لم يقبله منه فانما بحكم اللّه استخف و علينا رد و هو راد على اللّه و هو على حد الشرك لايح و واضح است كه مخالفت حكم مجتهدين كه حافظان شرع سيد المرسلين‌اند با شرك در يكدرجه است پس هركه مخالفت خاتم المجتهدين وارث علوم سيد المرسلين و نائب الائمّة المعصومين ع لا يزال كاسمه العلى عليا عاليا كند و در مقام متابعت نباشد بى‌شائبه ملعون و مردود و در اين آستان ملايك آشيان مطرود است و بسياسات عظيمه و تأديبات بليغه مؤاخذه خواهد شد كتبه طهماسب بن شاه اسمعيل الصفوى الموسوى. نيز در روضات، از بعض مواضع معتبره نقل كرده كه شاه اسمعيل صفوى پدر