دقّت نظر و ذكاوت و فطانت مشهور و اجتهاد او مسلّم علماى وقت بود. در حدود چهل سال در تبريز بفتوى و تدريس و مرافعات شرعيّه با تمام دقّت و احتياط و درستكارى متصدّى و در احقاق حق متداعيين و تشخيص حق از باطل و صدق و كذب شهود قضيّه مهارتى بسزا داشت، در مقام مرافعه، عالى و دانى در نظر وى يكسان بود و در ردّ بعض عقائد مخالف اعتقاد حقّه اثنى عشريّه اهتمام تمام بكار ميبرد. لا تأخذه فى اللّه لومة لائم.

از تأليفات او است: تشريح الاصول و آن غير از تشريح الاصول استاد خود ملا على نهاوندى مذكور فوق است كه در تبريز در آخر بعضى از چاپهاى فصول بطبع رسيده است. وى در جمادى الاخره سال هزار و سيصد و سى و هشتم هجرى قمرى در تبريز وفات يافت.

فرزند ارجمندش آقاى حاج ميرزا مصطفى نيز از افاضل علماى تبريز ميباشد كه بسيار كريم النّفس و مهذّب الاخلاق، در حدّت ذهن و ذكاوت طاق، فقيه اصولى اديب فلكى رياضى عروضى شاعر ماهر، در فنون شعريّه و ادبيّه و علوم عربيّه استاد، بهردو زبان عربى و فارسى اشعار نغز و طرفه گفته و مراتب فضل و كمال وى مسلّم مخالف و موافق و يگانه و بيگانه و اجتهاد او مورد تصديق والد معظّم خود بوده است.

نخست مقدمات لازمه و فقه و اصول سطحى را در تبريز از والد معظّم خود و ديگر افاضل وقت تكميل نمود پس بمرام ادامه تحصيلات علميّه عازم عتبات عرش درجات شد، در حوزه درس آخوند ملا كاظم سابق الذكر، شريعت اصفهانى، سيد محمد كاظم يزدى، ميرزا ابو القاسم اوردو بادى و ديگر اكابر وقت حاضر گرديد، از هرگلشنى گلى و از هرخرمنى سنبلى چيده و از هربلبلى نوائى شنيد تا در علوم و كمالات متنوعه بمقامى عالى رسيد و در مضمار مسابقت گوى سبقت از ديگران ربود.

معاصر و معاشرش شيخ محمد رضا اصفهانى (كه شرح حالش بعنوان ابو المجد در باب كنى‌