و الكيميا در شرح حال او تأليف داده و تشيّع و تتلمذ او بدان حضرت را مبرهن داشته است. در روضات الجنّات شرح حال او را در رديف علماى عامّه نگارش داده و ابعد از آن صابئى مذهب دانستن او است چنانچه در قاموس الاعلام ببعضى نسبت داده و ديگر بعيدتر شخصى موهوم دانستن جابر است كه در واقع شخصى با اين احوال و مزايا اصلا وجود نداشته و صرف وهم و خيال است چنانچه نيز در قاموس الاعلام ببعضى نسبت داده است امّا وفات جابر در حدود صد و شصتم هجرت بودن آن مظنون قاموس الاعلام ميباشد و در معجم المطبوعات صد و شصت و يكم نوشته لكن بنوشته ذريعة و بعضى ديگر در سال دويستم هجرت در طوس وفات يافته است و اين عقيده بنابر تحقيقى كه تحت عنوان تدابير در كتاب ذريعة كرده اقرب بصحت ميباشد.

(ص 156 ت و 301 مر و 1745 ج 3 س و 694 مط و 115 ج 16 عن و متفرقات ذريعة و غيره)

كيمياوى- سيد ميرزا فتح اللّه‌

- حسينى مرعشى شوشترى، معروف به كيمياوى از علماى اماميّه قرن سيزدهم هجرت ميباشد و حاشيه مغنى ابن هشام از تأليفات او است و در حدود سال هزار و دويست و نود و سيّم هجرت درگذشت.

(ص 212 ج 6 ذريعة)

كيوانى- احمد بن حسين پاشا

- بن مصطفى بن حسين بن كيوان، دمشقىّ المولد و المنشأ و المدفن، كيوانى الشّهرة، از ادباى شعراى قرن دوازدهم هجرت ميباشد كه نظم و نثر او دقيق المعنى و رقيق اللّفظ بود، سالها بمصر رفته نحو و فقه و اصول خطّ و كتابت را از اكابر آنجا اخذ نمود، اخيرا باز بدمشق برگشته و در سال هزار و صد و هفتاد و سيّم هجرت در آنجا وفات يافت و از آثار قلمى او است:

1- حانوت الطرب كه ارجوزه‌ايست در اخلاق و مواعظ 2- ديوان شعر كه اوّلى در مصر و دويّمى هم در دمشق بنام ديوان كيوانى چاپ شده است. (1582 مط)