است و حاشيه مدارك الاحكام و حاشيه مزار بحار الانوار 6- شرح صحيفه سجاديه 7- شرح نهج البلاغة 8- شرح وافيه تونى و غير اينها. وفات طسوجى بسال هزار و دويست و سيم هجرت در كربلاى معلّى واقع و ميرزا حسن زنوزى سالف الترجمة كه از تلامذه وى بوده در تاريخ آن گويد:

غارب- 1203. (ذريعه و تقريرات آقاى نجفى قمى)

طغان طغاوى‌

در اصطلاح رجالى، اولى لقب ابان بن عمرو جذلى و بعضى ديگر و دويمى حسن بن راشد ميباشد و رجوع بدان علم نمايند.

طغرائى حسين بن على بن محمد بن عبد الصمد

- اصفهانى، ملقّب به عميد و استاد و فخر الكتاب و مؤيد الدين، مكنّى بابو اسمعيل، معروف به طغرائى و استاد طغرائى، عالمى است اديب فاضل كاتب منشى شاعر ماهر كثير الفضل لطيف الطبع و امامى صحيح المذهب، در نظم و نثر استاد عصر خود، از اولاد ابو الاسود دئلى، از امراى سلجوقيان، وزير سلطان مسعود بن محمد سلجوقى. ديوان شعر او نيز بسيار خوب و در استانبول چاپ شده و از محاسن و طرائف اشعارش قصيده لاميه او است كه معروف به لامية العجم، داراى آداب و غرائب و حكم، محل توجه افاضل ادبا، در تمامى اقطار در نهايت اشتهار، در مصر و استانبول و قازان با لامية العرب شنفرى در يكجا چاپ و صلاح الدين صفدى سالف الترجمة و جمعى ديگر از اكابر علما و ادبا شرحهاى بسيارى بر آن نوشته‌اند. آن را در وصف حال خود و شكايت از جريانات ناملائم زمان در بغداد انشا كرده و حاوى پنجاه و نه بيت ميباشد كه همه آنها در وفيات الاعيان و معجم الادباء و جواهر الادب احمد هاشمى مذكور و مطلع آن اين است:

چنانچه در محل خود اشاره نموديم لاميه صلاح الدين صفدى نيز نظير آن بوده و احمد