از امّت كه او را اويس قرنى گويند و شفاعت او در مثل قبيله مضر و ربيعه قبول ميشود پس بعمر فرمود كه اگر او را درك كردى سلام مرا بدو برسان اينك عمر نيز در موسم حج احضارش كرد و بعد از تبليغ سلام آن حضرت قضيه شفاعت كردن او را چنانچه مذكور شد بيان نمود. اويس بسجده افتاد و بسيار گريه ميكرد تا سر برداشته و مردم از وى تبرّك ميجستند پس بعمر گفت مشهورم كرده و هلاكم نمودى اشاره باينكه حظ نفس و حيات حقيقى او در عزلت و انقطاع و گمنامى بوده است. بعد از آن در صفّين بحضرت امير المؤمنين ع بيعت كرد تا بدرجه رفيعه شهادت فايز گرديد. در نخبة المقال گويد:

در حديث نبوى ديگر هست كه آن حضرت فرمودند: انّى لاجد نفس الرّحمن من طرف (قبل خل) اليمن و يا انّى لاستنشق روح الرّحمن من جانب (ناحية خل) اليمن در مثنوى ملاى رومى نيز در پائين قضيه مژده دادن بايزيد از زادن ابو الحسن خرقانى پيش از سالها با نام و نشان و صورت و سيرت او گويد:

شهادت اويس بسال سى و هفتم يا نهم هجرت در صفّين بود و بنابر اوّل، يكى از سه كلمه:

(اول- 37) و (زكى- 37) و (هادى زاهد- 37) و بنابر دويم، نيز يكى از سه كلمه: