و شصت و هفتم هجرت در موصل وفات يافت، ابن شداد قاضى با ملاقات او و درس خواندن از او فخر مى‌كرده است. (ص 368 ج 2 كا)

قرعاء

لقب رجالى احمد بن يونس است.

قرقشندى‌

احمد بن على- بعنوان قلقشندى خواهد آمد.

قرمانى‌

احمد بن يوسف بن احمد- معروف به احمد بن سنان دمشقى قرمانى، مكنّى به ابو العباس، منشى اوقاف مكّه و مدينه بوده و مؤلف كتاب اخبار الدول و آثار الاول كه در بغداد و قاهره چاپ، بتاريخ قرمانى معروف و ملخّص كتاب تاريخ جنابى امير ابو محمد سالف الترجمة بوده و بعض مطالب ديگر بدان افزوده و بسيارى از دول را هم ذكر نكرده است. قرمانى بسال هزار و نوزدهم هجرت در دمشق در هشتاد سالگى وفات يافت و در مقبره فراديس مدفون گرديد.

ظاهر آنكه قرمانى منسوب بموضع قرمان نامى است از مضافات دمشق و در مراصد موضعى بدين اسم ننوشته و گويد قرما (با دو فتحه) ديهى است در يمامه. نگارنده گويد:

دور نيست كه قرمانى منسوب بهمين قرما بوده و زيادت نون در مقام نسبت مانند زياده كردن آن در ربّانى و صمدانى و نظائر آنها باشد. (كف و صد و غيره)

قرنى‌

اويس بن عامر يا انيس مرادى قرنى، از اكابر تابعين و خيار فقراى صابرين و يكى از چهار تن اتقياى زهّاد ثمانيّه سالف الذكر بوده و زهد و ورع و تقوى و وثاقت و مكارم و علوّ مقام او مسلّم فريقين و در عبارت بعضى از اجلّه به سيد التابعين موصوف و بموجب اخبار وارده افضل تابعين و يا از خيار ايشان و از حواريّين امير المؤمنين ع بوده و عهد سعادت حضرت رسالت را درك كرده است.

غايبانه بدون ارشاد احدى محض توفيق سبحانى و الهام ربّانى محبت آن حضرت در دلش جاگير شد و دين مقدّس اسلام را قبول كرد و با آن‌همه عشق مفرطى كه بزيارت جمال عديم المثال آن حضرت داشته بجهت خدمت‌گذارى دائمى مادر ضعيفه‌اى كه داشته بشرف حضور مبارك مشرّف نگرديد. آن حضرت روزى باصحاب خود بشارت داد بوجود مردى‌