نيز ديده است، با سعد بن عبد اللّه اشعرى (متوفى بسال 299 ه ق- رصط) معاصر بود، حميد بن زياد نينوائى (متوفّى بسال سيصد و دهم هجرت) از وى روايت كرده و تفسيرى نوشته كه به تفسير غاضرى معروف است. نيز از او است: كتاب الجنة و النار، كتاب زيارة ابيعبد اللّه ع، كتاب الفرائض، كتاب الملاحم و غيرها. سال وفاتش بدست نيامد و در ميان قبيله بنى غاضرة بن اسد بن وبره از بطون بنى اسد امرار حيات مينموده است.

(كتب رجاليه)

غافقى‌[1]

غافقى ابراهيم بن احمد بن عيسى بن يعقوب‌

- مكنّى به ابو اسحق، از ائمّه نحو و قرائت بود، در علوم عربيّه مقامى عالى داشت و شرح الجمل از تأليفات او است. در سال هفتصد و دهم هجرت در هفتاد و يك سالگى درگذشت.

(ص 49 ت)

غالب خوزستانى يا غالب خوزى‌

عبد اللّه بن ابى حفص بعنوان منجى خواهد آمد.

غالى‌

سعيد بن اخت صفوان مصطلح علم رجال است.

غامدى‌

بكر بن محمد ازدى، جندب بن زهير، حجن بن مرقع، سليمان بن صالح، عمارة بن سرى، لوط بن يحيى، محمد بن سائب و بعضى ديگر است.

غرا

سيد اسد اللّه- از اساتيد شعراى شيراز ميباشد كه بغرّا (بفتح اوّل و تشديد ثانى) تخلّص ميكرد، در اوائل هجو ميگفت، در اواخر توبه كرده و مديحه ميگفته و از اشعار او است:

[1]- غافقى- منسوب است به غافق (بر وزن عاشق) و آن قلعه‌ايست در اندلس و هم قصرى است نزديكى طرابلس غرب و يا نسبت آن بقبيله بنى غافق از بطون ازد است كه اولاد غافق بن شاهد بن عك بن عدنان بن عبد اللّه و يا غافق بن حارث بن عك بن حارث بن عدنان ميباشند و در اصطلاح رجالى لقب نجيح بن قبا است.