فى مختصر المصباح كه مصباح شيخ طوسى را ملخص كرده و يك باب هم در اصول عقائد به ده باب آن افزوده و همين يك باب است كه بين علما و محصلين داير و به باب حادى عشر معروف و شروح بسيارى بر آن نوشته‌اند و الا اين باب حادى عشر تتمه كلام شيخ طوسى نيست 104- المنهاج فى مناسك الحاج 105- منهاج الكرامة فى الامامة كه براى شاه خدابنده تأليف و در ايران چاپ شده است 106- منهاج الهداية و معراج الدراية فى علم الكلام 107- منهاج اليقين يا مناهج اليقين كه بهمين نام دويمى مذكور شد 108- نظم البراهين فى اصول الدين 109- النكت البديعة فى تحرير الذريعة فى اصول الدين 110- نهاية الاحكام فى معرفة الاحكام و ظاهر روضات آنكه فقط ابواب طهارت و صلوة است 111- نهاية المرام فى علم الكلام 112- نهاية الوصول الى علم الاصول 113- نهج الايمان فى تفسير القرآن كه بفرموده خود علامه ملخص كشاف و تبيان و غير آنها است 114- نهج الحق و كشف الصدق كه فضل بن روزبهان ردى بر آن نوشته است 115- نهج العرفان فى علم الميزان 116- نهج المسترشدين فى اصول الدين كه فاضل مقداد شرحى بر آن نوشته و آن شرح را ارشاد الطالبين الى نهج المسترشدين ناميده و متن و شرح هردو در بمبئى در يكجا چاپ شده است 117- نهج الوصول الى علم الاصول 118- النهج الوضاح فى الاحاديث الصحاح 119- واجب الاعتقاد 120- الوجيزة فى جواب سؤال الشاه خدابنده عن حكمة وقوع النسخ فى الاحكام كه بنام جواب السؤال مذكور شد و غير اينها كه چنانچه مذكور داشتيم بسيار است. مخفى نماند كه خود علّامه در كتاب خلاصة الاقوال، بعضى از مصنّفات خود را ضمن شرح حال خودش بيان كرده و لكن اغلب آنها را كه بعد از خلاصه تأليف يافته در آنجا مذكور نداشته است.

اساتيد علامه: حكمت و معقول و منقول را از خواجه نصير الدين طوسى و كاتبى قزوينى و حكيم منطقى شافعى معروف بدبيران خوانده و كلام و فقه و اصول و رياضيّات و ادبيّات و علوم عربيّه و ديگر علوم متداوله را نيز از خال مفضال خود محقّق حلّى و والد ماجد خود شيخ سديد الدين يوسف و از سيد احمد بن طاوس و سيد على بن طاوس و ابن ميثم بحرانى و پسر عموى مادرش شيخ نجيب الدين يحيى و ديگر فقها و متكلّمين اماميّه و از شيخ تقى الدين عبد اللّه بن جعفر بن على صباغ حنفى و شيخ عزّ الدين فاروقى واسطى از فقهاى اهل سنّت و ديگر اكابر علماى عامّه فراگرفته است. مشايخ روايت علامه:

علّامه علاوه بر اساتيد مذكور خود از شيخ مفيد الدين بن جهم فقيه اسدى و شيخ نجيب الدين محمد بن نماى حلّى و سيد عبد الكريم بن طاوس صاحب كتاب فرحة الغرى‌