اشتهار محتاج بنقل نيست، فقط چندى از آنها را زينت اوراق مى‌نمايد: گويند يكى از مشايخ منكر مقام سعدى بود، شبى در خواب ديد كه درهاى آسمان گشوده شده، ملائكه با طبقهاى نور بزمين ميآيند پرسيد اين كرامات براى كيست گفتند براى شيخ سعدى است، امروز بيتى گفته كه مقبول حق تعالى گرديده است، پرسيد آن كدام بيت است پس اين بيت سعدى را فروخواندند.

از خواب بيدار شد، دردم (كه وقت شب بوده) به در زاويه سعدى شتافت كه قضيه را نقل كند ديد كه چراغى افروخته و سعدى بآواز بلند همين بيت را ميخواند و ميگريد.

نيز از سعدى است:

ايضا

ايضا

اين شعر آخرى كه در توحيد حقيقى حق‌تعالى و اظهار عجز بشرى از ادراك كنه ذات و حقيقت صفات ميباشد اقتباس از كلام حقيقت انتظام حضرت امير المؤمنين ع ميباشد كه فرموده‌اند:

كل ما ميز تموه باوهامكم فى ادق معانيه فهو مخلوق مثلكم مردود اليكم.

ناگفته نماند كه سعدى را به لطائف و طرائف رغبتى تمام بود، بهمين جهت،