مخفى نماند كه حرف اوّل كلمه آقا را كه الف ممدوده است دو الف بايد حساب نمود.

(ص 2933 ج 4 س و 23 ج 2 مع و 170 ج 4 و 265 ج 3 فع و 217 تذكره نصرآبادى و اطلاعات متفرقه)

صائب ميرزا محمد على‌

- هندى، از شعراى هند بوده و منظومه‌اى بنام مرآت الجمال داشته و زمان وفات و مشخّص ديگرى بدست نيامد.

(ص 2934 ج 4 س)

صائدى‌

در اصطلاح رجالى، لقب زياد بن عريب، سالم بن عمارة، عمار، سعيد بن قيس و بعضى ديگر ميباشد و شرح حالشان در آن علم است.

صائغ‌

در لغت عرب، بمعنى زرگر و در اصطلاح رجالى لقب احمد بن محمد، ثابت بن شريح، جماعة بن سعد، عبد اللّه بن محمد و جمعى ديگر ميباشد و شرح حال ايشان موكول بدان علم است.

صائغ على بن سيد حسين‌

- در باب كنى بعنوان ابن الصائغ خواهد آمد.

صائغ على بن عيسى‌

- نحوى رامهرمزى، مكنّى بابو الحسن، در نحو و لغت و فنون ادبيّه بصير، شعر خوب نيز ميگفته و مدّاح اهل بيت ع بود. وى در سال سيصد و دوازدهم هجرت درگذشت. (ص 65 ج 14 جم)

صائن اصفهانى‌

همان صائن الدين تركه على بن محمد- مذكور ذيل است.

صائن ركن الدين‌

- از اهالى هرات و از مشاهير شعراى ايران ميباشد، ديوانش مشهور است، از مقرّبين طغا تيمور خان و مدرّس و معلّم كتابت وى بود، منصب پيشنمازى بدو مفوض گرديد، روزى كسى اندازه فهم و تعلّم و عدم‌