خودسرى اين اشعار را نيز بسيار مى‌خوانده است. نيز سرى گويد: وقتى در بازار بغداد حريق افتاد، كسى سلامت ماندن دكان مرا خبر داد. من حمد كردم پس ملتفت شدم كه اين حمد من، در مقابل سلامت ماندن دكان، با وجود حريق دكاكين ديگران دور از وظيفه حق‌پرستى است اينك سى سال است كه از آن حمد كردن استغفار مى‌كنم. بنقلى ديگر، بعد از شنيدن خبر حريق بازار گفت مقام شكر است كه از متاع دنيا خلاصى يافتم تا بعد از خاموش شدن آتش خبر سلامت ماندن دكان او را آوردند بسيار ملول شد و گفت:

با مسلمانان در نقصان مال موافقت كردن از واجبات است پس همه مال خود را در راه خدا بدرويشان داد. گويند كه سرى اوقاتيكه تجارت ميكرد در معاملات خود در هرده دينار بيشتر از نيم دينار طمع نفع نداشت، وقتى شصت دينار بادام خريد كرد، بهاى بادام گران شد دلّال آمد و گفت موقع مناسب است و بادام را بنود دينار بفروش، سرى گفت با خدا عهد دارم كه بهرده دينار زياده از نيم دينار سود برندارم دلّال گفت من هم مال ترا بكمتر نمى‌فروشم سرى گفت من هم‌عهد خود را نمى‌شكنم پس نه دلّال فروخت و نه صاحب مال.

سرى بسال دويست و چهل و پنجم يا پنجاهم يا پنجاه و يكم يا سيم يا هفتم هجرى قمرى در بغداد در نود و هشت سالگى وقات يافت و در مقبره شونيزيه (مقابر قريش) مدفون گرديد و جنيد نيز در پهلوى او دفن شده است. ماده تاريخ او بنابر قول اوّل لفظ مهر- 245 و بنابر قول دويم هريك از سه لفظ مير- 250 و پير ابدال- 250 و قطب الحق- 250 و بنابر قول سيم لفظ امير- 251 و بنابر قول چهارم هريك از دو لفظ عبد اللّه عالى- 253 و سلطان زمانه- 253 و بنابر قول پنجمى لفظ انور- 257 ميباشد.

(ص 165 ت و 218 ج 1 كا و 63 ج 1 طبقات شعرانى و 2561 ج 4 س و 187 ج 9 تاريخ بغداد و غيره)