حميدى بسال 559 ه قمرى (ثنط) درگذشت. (ص 197 ج 1 مع)

نگارنده گويد اين جمله كه از مجمع الفصحا نوشته شد باز هم محتاج به تتبّع زايد و مراجعه بمنابع ديگر ميباشد و على العجالة بجهت عدم مساعدت وقت و حال و وسائل مقتضيه بهمين مقدار كفايت ميكند.

حميدى محمد بن عبد الحميد

- مصطلح علماى رجال بوده و شرح حالش موكول بدان علم است.

حميرى‌[1]

حميرى اسمعيل بن محمد

- چنانچه اشاره شد بعنوان سيد حميرى خواهد آمد.

حميرى عامر بن عبد الرحمن‌

- بعنوان ابو الهول در باب كنى خواهد آمد.

حميرى عبد اللّه بن جعفر بن حسن (يا حسين) بن مالك بن جامع‌

- حميرى قمى، مكنّى بابو العباس، از ثقات اصحاب حضرت امام على النقى و امام حسن عسكرى عليهما السلام بوده و از رجوه و اعيان مشايخ قميين ميباشد. كتاب التوقيعات الصادرة من الناحية المقدسة و كتاب قرب الاسناد از جمله تأليفات او است. بسال 297 ه ق (رصز) بكوفه رفته و از محدّثين آنجا استماع حديث نمود، ابو غالب زرارى و محمد بن يحيى عطّار هم كه از رجال كلينى است از وى روايت ميكنند. سال وفاتش‌

[1]- حميرى- بكسر اول و فتح ثالث، منسوب بحمير بن سبا بن يشحب، پدر يكى از قبائل يمن بوده و ملوك حميريه هم بدو انتساب دارند. حمير نام موضعى هم هست در سمت غربى صنعاى يمن كه قبيله مذكور در آنجا فرود آمدند. لفظ حميرى در اصطلاح رجالى، عبارت از عبد اللّه بن جعفر بوده و گاهى بفرزندانش محمد و حسين و جعفر و احمد و باحمد بن على و اسمعيل بن محمد هم اطلاق يافته است، مشهورتر از همه بترتيب اولى و آخرى و دويمى ميباشد و در اينجا بشرح اجمالى حال عبد اللّه بن جعفر كه كتاب قرب الاسناد او مشهور است ميپردازيم و بعضى ديگر از موصوفين بحميرى را كه در اين كتاب تحت عنوان ديگر نگارش يافته تذكر داده و شرح حال ديگران را موكول بكتب رجاليه ميداريم. شرح حال اسمعيل بن محمد مذكور نيز در همين كتاب بعنوان سيد حميرى خواهد آمد.