حميد الدين عمر بن محمود

- بعنوان حميدى در زير مذكور است.

حميدى [عبد الرحمن بن احمد بن على، مصرى‌]

عبد الرحمن بن احمد بن على، مصرى. ملقّب بزين الدين، معروف بحميدى، اديبى است شاعر ماهر و مؤلف كتاب الدر المنظم فى مدح الحبيب الاعظم كه ديوان او بوده و در قاهره چاپ شده است و وى بسال 1005 ه قمرى (غه) درگذشت. (ص 799 مط)

حميدى عمر بن محمود

- بلخى، ملقّب بحميد الدين، معروف بحميدى، كه گاهى بجهت انتساب پدرش بمحمودى نيز موصوف مى‌باشد از مشاهير فضلاى ادبا و اكابر علماى عصر ملكشاه سلجوقى و معاصر انورى ابيوردى و مسندنشين قضاوت بود، تصانيف طرفه و خوبى دارد و در تمامى آنها همه‌گونه محسنات بديعيّه را در نظر گرفته است:

1- الاستغاثة الى الاخوان الثلثة 2- حنين المستجير الى حضرة المجير 3- روضة الرضا فى مدح ابى الرضا 4- قدح المغنى فى مدح المعنى 5- مقامات كه بمقامات حميدى معروف و بزبان پارسى ميباشد، داراى بيست و چهار مقامه بوده و نسبت بزبان پارسى داراى مكانتى است كه مقامات حريرى نسبت بعربى دارد. اين كتاب مشهورترين و ممتازترين تأليفات او ميباشد كه بارها در هند و ايران چاپ شده و انورى قطعه‌اى در مدح آن گفته و از همان قطعه است:

6- منية الراجى فى جوهر التاجى 7- وسيلة العفاة الى اكفى الكفاة. حميدى در نظم نيز مهارتى بسزا داشته و از اشعار او است:

ايضا: