علميّه آغاز كرد، در هيجده سالگى براى تكميل مراتب علميّه بمصر رهسپار شد، احكام شريعت و فنون متنوّعه را از مشايخ از هر فراگرفت تا بفاصله سيزده سال (در سال 1251) از مصر بعراق رفت، در بغداد اقامت گزيده و طريقت رفاعيّه از طرق صوفيّه را ستود، بعد از آن ببلاد حمص و حماة و شام و هند و سند و بلاد فارس و قسطنطنيّه و روم ايلى و آناطولى مسافرتها كرد، عاقبت باز ببغداد آمده و در سال 1287 ه قمرى (غرفز) در شصت و هفت سالگى در آنجا درگذشت. از تأليفات او است:

1- الحكم المهدوية الملتقطة من درر الامدادات النبوية 2- رفرف العناية هردو در تصوف 3- مشكاة اليقين و محجة المتقين كه ديوان او است، اوّلى در بيروت، دومى در مصر و سومى در قاهره چاپ شده‌اند. (ص 957 مط)

رواسى‌

در تنقيح المقال ضمن ترجمه حال افلح بن حميد گويد: روّاسى با فتح و تشديد، شخص بزرگ‌سر را گويند و از ازهرى نقل كرده كه افلح مذكور منسوب بقبيله رواس است و بنى رواس (بضمّ رأ) قبيله‌ايست از بطن عامر بن صعصعة كه عبارت از نسل و خانواده رواس بن حارث بن كلاب بن ربيعة بن عامر بن صعصعة ميباشد. بالجمله لفظ رواسى در اصطلاح رجالى، عبارت از افلح بن حميد، جراح بن مليح، جعفر بن عثمان، جميل و جهم بن حكيم، حسين بن عثمان، حماد بن عثمان، محمد بن حسن ابى ساره، مسعر بن كدام و پدرش و جمعى ديگر بوده و شرح حال ايشان موكول بكتب رجاليّه است. بنوشته بعضى از علماى رجال، لفظ رواسى در صورت نبودن قرينه راجع به محمد بن حسن مذكور است و ما نيز شرح حال اجمالى او را در باب كنى تحت عنوان ابن ابى ساره نگارش خواهيم داد.

روانى حمران بن اعين‌

- مصطلح رجال بوده و رجوع بدان علم شريف نمايند.

رؤبة بن ابى الشعثاء يا ابى الشعيا يا ابى هريره، عبد اللّه عجاج‌

- بن رؤبة بن اسد بن صخر بن كنيف بن عميره بصرى تميمى سعيدى، مكنّى بابو محمد، از جمله تابعين بوده و هردو دولت بنى اميّه و بنى عبّاس را درك كرده است،