و فتوى شد، عاقبت همه آنها را ترك كرده و بر قدس شريف رفت، در زاويه ختنيه پشت قبله مسجد اقصى اقامت گزيد، دل از خلق برتافته و بسوى حق تعالى مصروف داشت.

كتابهائى در فقه و نحو و غيرها تأليف داد كه از آن جمله است: كتاب الزبد و آن منظومه‌ايست در توحيد و تصوّف و فقه شافعى و اوّل آن اين است، الحمد للاله ذى الجلال و شارع الحرام و الحلال كه در مصر و قاهره و بمبئى و جاوه چاپ شده است. احمد بسال 844 ه قمرى (ضمد) در همان زاويه ختنيه در شصت و نه يا هفتاد و يك سالگى درگذشت.

(ص 952 مط)

رملى احمد بن يحيى بن جلاء

- رملى، معروف بابو الجلاء، مكنّى بابو عبد اللّه، از مشاهير عرفا و از مريدان شيخ ابو تراب نخشبى متوفى بسال 245 ه ق (رمه) ميباشد، بصحبت ذو النّون مصرى سالف الترجمة نيز رسيده و از سخنان او است: زاهد آن است كه مدح و ذم در نظرش يكسان باشد. بعضى از اهل فنّ گويد كه در تمامى شام و حجاز و عراق و حلب مانند او را نديدم، ديگرى گويد كه در تمامى دنيا سه تن از ائمّه صوفيّه ميباشند كه چهارمى ندارند ابو عثمان در نيشابور، جنيد در بغداد، ابن الجلاء در شام. صريح كلام تاريخ بغداد آنكه، جلاء، نام يا لقب جدّ احمد نيست بلكه لقب پدرش يحيى است. احمد روز شنبه دوازدهم رجب 306 ه قمرى (شو) درگذشت. (ص 432 ج 2 مه و 213 ج 5 تاريخ بغداد)

رملى خير الدين بن احمد

- بن احمد بن نور الدين على ايّوبى فاروقى حنفى، شيخ الاسلام و فقيه نعمانيين بود، در بدايت حال از مولد خود رمله فلسطين بمصر رفت و مدتى در آنجا اقامت كرد، عاقبت باز برمله برگشته و مرجع كل بود، از بلاد بعيده براى اخذ مراتب علميّه و كسب اجازه از وى، بسوى او ميرفتند.

كتاب الفتاوى الخيرية لنفع البرية در فقه حنفى از او است كه در استانبول و مصر و قاهره چاپ شده است. خير الدين، بسال 1081 ه قمرى (غفا) در نود سالگى درگذشت. پسرش نجم الدين رملى نيز از فضلاى وقت خود بود، كتاب نزهة النواظر على الاشباه و النظائر