كرده و محدّثين بسيارى از وى روايت ميكنند و در سال 456 ه قمرى (تنو) درگذشت.

(ص 2128 ج 3 س)

دردير

شيخ احمد بن محمد بن ابى حامد، مالكى ازهرى خلوتى، مشهور بدردير، از علماى عرفاى مالكيّه اول قرن سيزدهم هجرت ميباشد كه در جامع از هر حاضر درس اكابر وقت خود بود، از فنون تصوّف و عرفان طريقت خلوتيّه را برگزيد، بعد از وفات شيخ على صعيدى، رئيس مذهبى مالكيّه بلكه مفتى تمامى ديار مصر شد، در امر بمعروف و نهى از منكر اهتمام تمام بكار ميبرد تا بسال 1201 ه قمرى (غرا) در هفتاد و چهار سالگى در مصر درگذشت، در زاويه‌اى كه براى ايفاى وظائف عرفانى مسلك خلوتيّه بخودش تخصيص داده بود مدفون و قبرش مشهور ميباشد و از تأليفات او است:

1- اقرب المسالك لمذهب الامام مالك كه در مصر يك مرتبه بچاپ سنگى و يك دفعه نيز بچاپ حروفى رسيده است 2- تحفة الاخوان فى اصول و آداب طريق القوم (تصوف) كه دو مرتبه در قاهره چاپ شده است 3- الخريدة البهية فى العقائد التوحيدية كه در مصر و اسكندريه چاپ شده و منظومه است و غيرها. (ص 869 مط)

درقى جبير بن اياس‌

- مصطلح علم رجال ميباشد و رجوع بزرقى نمايند.

درويش برهان، شيخ على بن ابراهيم‌

- ملقّب بدرويش برهان، از اجلّاى علماى متأخّرين ميباشد و از تأليفات او است:

1- بحر المناقب عربى 2- در بحر المناقب پارسى (بتشديد لفظ درّ) كه چاپ شده و تأليف آن بعد از سال 911 يا 971 ه (ظيا يا ظعا) بوده است و مشخّص ديگرى بدست نيامد.

(ص 48 ج 3 ذريعة)

درويش حسين حافظ

- بعنوان ابن الكربلائى در باب كنى خواهد آمد.

درويش عبد المجيد

- از مشاهير خطّاطان و خوشنويسان ايرانى ميباشد كه در خط شكسته رونق بازار ديگران را شكسته و تا حال كسى بپايه‌اش نرسيده است، در آن خط چنان شهرت دارد كه ميرعماد در نستعليق و ياقوت در