بسيار و هريكى برهانى قاطع بر تبحّر علمى وى ميباشد:

1- الاربعون حديثا با شرح و بيان كه بسال 1299 ه قمرى در ايران چاپ شده است 2- تلخيص المقال فى تحقيق احوال الرجال كه در زير بنام ملخّص المقال مذكور است 3- حاشيه رسائل استاد خود شيخ انصارى 4- الدرة النجفية در شرح نهج البلاغة كه دو جلد بوده و در نجف تأليف و هردو در سال 1325 ه قمرى در يك مجلّد در تبريز چاپ شده است 5- الدعوات 6- رساله‌اى در اصول 7- ملخص المقال فى تحقيق احوال الرجال چنانچه خود مؤلف تصريح كرده و در مقباس الهداية نام اين كتاب را تلخيص المقال الخ نوشته و در ايران چاپ سنگى شده است. صاحب ترجمة، بسال 1325 ه قمرى (كه زمان اغتشاش ايران بود) در فتنه اكراد، در صحن خانه خود از بلده خوى، بدون هيچ عنوانى در هفتاد و هشت سالگى مقتول تير گلوله اشرار گرديد.

(مقباس الهداية و بعض مواضع ذريعة و دره و ملخص خود صاحب ترجمة)

خويى احمد بن خليل‌

- قاضى القضاة، حجة الاسلام، كنيه‌اش ابو العباس، لقبش ذو الفنون و شهاب الدين يا شمس الدين و مولدش بلده خوى آذربايجان، از مشاهير حكما و فقهاى شافعيّه ميباشد كه پس از سنّ رشد و كمال، بشام رحلت كرد، مشمول عنايات ملك معظّم عيسى بن ملك عادل گرديد، مدّتى بتدريس اشتغال داشت، در نحو و فقه و اصول و رموز حكميّه تأليف داده و از آن‌جمله كتاب بزرگى است كه حاوى بيست علم است و تفسير كبير مشهور استاد خود فخر رازى را كه بمفاتيح الغيب موسوم و خود فخر رازى موفق باكمال آن نبوده بپايان رسانيد، از طرف ملك معظّم قاضى القضاة دمشق بود، تا بسال 637 يا 639 ه قمرى (خلز يا خلط) در همانجا درگذشت.

اينكه در بعض موارد تاريخ وفات او را 693 نوشته‌اند ظاهرا اشتباه بوده و ناشى از تقديم و تأخير سهوى دو رقم 9 و 3 مذكور در تاريخ دوّيمى مزبور است.

(ص 133 هب و 2872 ج 5 س)

خويى ملا احمد بن ملا مصطفى‌

- معروف بحاج ملّا آقا، فقيه محدّث متبحّر شيعى امامى محقّق مدقّق، در بيان و فهمانيدن دقائق علميّه دستى‌