توانا داشت و از تأليفات او است:

1- الارث 2- مرآت المراد در رجال 3- منظومه ديات. وى بسال 1307 ه قمرى در شصت و دو سالگى وفات يافت. (212 ج 11 اعيان)

خويى شيخ على بن على رضا

- خويى خاك‌مردانى، از علماى اماميه عصر حاضر ما كه از تلامذه آخوند خراسانى سالف الترجمة و شيخ هادى تهرانى سالف الترجمة بوده و تأليفات نافعه بسيارى دارد.

1- تشريح الصدور فى وقايع الايام و الدهور كه وقايع پنج ماه و سيزده روز، از اوّل رمضان تا سيزدهم صفر از قلم او برآمده و وقايع شهور ديگر و تتمّه ماه صفر تأليف نشده و آن كتابى است نافع و پر از مناسبات فقهى و اصولى و حديثى و معقولى و تاريخى و فكاهى 2- تعادل و تراجيح كه حاشيه برهمين باب كتاب معالم است 3- تعديل الاوج و الحضيض فى نفى الجبر و التفويض 4- حل الاعضال فى جواب و سؤال و آن شرح حديثى است كه در خصوص آيه مباهله مابين مأمون و حضرت رضا ع جريان يافته است 5- رد و هابيه كه دو رساله‌ايست مختصر يكى عربى و ديگرى فارسى 6- شرح دعاى صباح امير المؤمنين ع 7- شرح قصيده عينيه حميرى 8- عقد نكاح و اخبار و انشا و شرط ضمن العقدى آن 9- لسان التكملة فى جواب الاسئلة 10- وسيلة القربة فى شرح دعاء الندبة و غير اينها. صاحب ترجمة در نهم رمضان 1350 ه قمرى (غشن) در ديه شرفخانه از نواحى تبريز وفات يافته است.

(ملخص تقريرات آقا ميرزا محمد على اوردوبادى سالف الترجمة)

خويى ناصر بن احمد بن بكر

- مكنّى بابو القاسم، اديب نحوى فقيه شاعر بود، نحو را از ابو طاهر شيرازى و فقه را از ابو اسحق شيرازى فراگرفت، مدتى در آذربايجان قضاوت كرد، مرجع فنون ادبيّه و محل استفاده اهل فضل بود، از اطراف و جوانب حاضر حوزه او ميشدند و شرح لمع ابن جنى از مصنّفات او ميباشد و از او است: