اثير الدين اخسيكتى-

از مشاهير شعراى نامدار كه جامع حالات و كمالات متنوعه بوده و بيشتر، اتابك ايلدگز و پسرش قزل ارسلان طغرل سلجوقى را مديحه‌ها گفته و با خاقانى و انورى معاصر و بعضى از اهل فن اشعار او را به حكيم خاقانى ترجيح مى‌داده‌اند و او را با اين حكيم مباحثات و مناظرات بسيارى بوده است.

با شيخ نجم الدّين كبرى ملاقات كرده و بسبب اخلاص و ارادتى كه بوى داشته انزوا گزيد و در خلخال بحال انقطاع گذراند تا در سال 562 ه قمرى و يا بنوشته قاموس الأعلام در سال 608 ه ق درگذشت و ظاهر آن است كه اثير الدين نام اصلى صاحب ترجمه بوده و ترجمه حال او در اين كتاب بجهت توهّم لقب بودن آن است و از اشعار او است كه در انقطاع و تجريد گفته است:

(اخسيكت بفتح الف و كاف شهرى است كرسى فرغانه از نواحى تركستان).

(س و 102 ج 1 مع)

اثير الدين اندلسى‌

همان اثير الدين ابو حيّان است.

اثير الدين اومانى مولانا عبد اللّه-

از فضلاى صاحب پايه و شاعرى است پرمايه و متفنّن و فصيح از قريه اومان از اعمال همدان و از شاگردان خواجه نصير طوسى كه در خدمت آن استاد بشر كسب كمال و هنر نموده و در سال ششصد و ششم (606 ه قمرى) وفات يافته و از اوست كه در مذمت شعر و شاعرى گفته است: