فرقه است 6- القرائات 7- المختصر در نحو 8- المذكر و المؤنث 9- معانى القرآن 10- المقصور و الممدود 11- الناسخ و المنسوخ و غير اينها و در سال سيصد و بيست و اند از هجرت درگذشت. (ص 250 ج 18 جم و 47 ج 3 تاريخ بغداد)

جعفرى جعفر بن ابراهيم-

هاشمى مدنى، شرح حالش موكول بكتب رجاليه است.

جعفرى داود بن قاسم-

بعنوان ابو هاشم در باب كنى خواهد آمد.

جعفرى سليمان بن جعفر-

مصطلح رجال بوده و تحقيق آن موكول بكتب رجاليه است.

جعفرى صالح بن حسين-

كنيه‌اش ابو البقاء، از افاضل قرن هفتم هجرت ميباشد و كتاب البيان الواضح المشهود من فضائح النصارى و اليهود و كتاب تخجيل من حرف التوراة و الانجيل از تأليفات او است. وى در سال ششصد و هيجده از هجرت در قيد حيات بوده چنانچه در معجم المطبوعات گفته ولى مأخذى بيان نكرده است. در كشف الظنون نام كتاب دويمى مذكور را تخجيل من حرف الانجيل نوشته و گويد كه ابو الفضل مالكى در سال (942 ه ق) نهصد و چهل و دوم هجرت آن را منتخب كرده است. شرح حال مؤلف در جايى ديگر بنظر نرسيده و محتاج به تتبّع است.

(كف و ص 701 مط)

جعفى‌[1]

جعفى جابر بن يزيد بن حرث بن عبد يغوث-

ازدى جعفى تابعى، پيشواى مفسّرين ميباشد، تفسير را از حضرت باقر عليه السلام فراگرفت و از كسانى است كه از همه‌كس بريده و بدان امام عالى‌مقام پيوسته و از آن حضرت و

[1]- جعفى- بضم اول، پدر قبيله‌ايست در يمن و در مقام نسبت هم جعفى گويند و يا خود پدر آن قبيله جعف بن سعد بوده و فقط در مقام نسبت، جعفى اطلاق ميكنند. در اصطلاح رجالى اسمعيل بن جابر و اسمعيل بن عبد الرحمن و چند تن ديگر را گويند، در اينجا فقط بشرح حال دو تن از ايشان پرداخته و شرح‌حال ديگران را موكول بكتب رجاليه ميداريم.