حسنعلى را متذكر شدم و با تكرار اين آيه با نفس خودم در سر مجاهده بودم تا آنكه او را مرده تصور كرده و جنازه‌اش را نصب العين نمودم و از آن آيه درگذشتم. كمالات صاحب ترجمة و قوت ايمان و ديانت او بيشتر از آن است كه قابل گنجايش در اين مختصرات باشد. وفاتش بنابر آنچه تلميذش مير مصطفى تفريشى (كه البته ابصر بحالات او است) در حاشيه نقد الرجال نوشته در سال هزار و بيست و يك از هجرت (1021 ه ق) در اصفهان و يا بنوشته بعضى در بيست و ششم ماه محرم سال هزار و بيست و سه از هجرت (1023 ه ق) در آن بلده واقع شد، در جامع عتيق با آب چاهش غسل دادند، ميرداماد بر جنازه‌اش نماز خواند، در مقبره امامزاده اسمعيل بن زيد بن حسن دفن كردند و بفاصله يك سال بكربلاى معلّى نقل دادند و اصلا تغييرى در جسد نبوده است. مادّه تاريخ وفاتش بنابر اوّل، جمله: مات مجتهد الزمن- 1021 و يا جمله حيف از مقتداى ايران حيف- 1021 بوده و بنابر دوّيمى، جمله آه‌آه از مقتداى شيعه‌يان- 1023 ميباشد. بهرحال روز وفاتش مانند عاشورا بود، در حدود صد هزار نفر در نمازش حاضر شدند و كتاب التتميم لشرح الشيخ نور الدين على قواعد الحلى كه هفت مجلّد بوده و مراتب تحقيقات علميّه و دقّت نظر او را برهانى قاطع تواند بود از تأليفات او ميباشد. همين كتاب است كه در ذريعه نام آن را جامع الفوائد فى شرح القواعد ذكر كرده و شرح تهذيب شيخ طوسى نيز از آن جمله است. (ص 413 مس و نقد الرجال و 49 ج 2 ملل و غيره)

تسترى شيخ مرتضى بن محمد امين-

بعنوان انصارى مذكور افتاد.

تسليم محمد هاشم شيرازى-

از شعراى ايران بود كه در عهد شاه عالم‌گير بهندوستان رفت و در سال هزار و صد و نه از هجرت (1109 ه ق) درگذشت و از اشعار او است:

دو تن ديگر محمد طاهر نام و ميرزا زين العابدين نام نيز تخلّص تسليم داشته‌اند و لكن زمان و مشخّصات ديگرشان بدست نيامد. (ص 1655 ج 3 س)