است. مجلسى اوّل و مير مصطفى تفريشى (صاحب نقد الرجال) نيز از تلامذه و شاگردان وى هستند و از او اجازه دارند. در نقد الرجال گويد: عبد اللّه بن الحسين التسترى مد ظله العالى شيخنا و استادنا الامام العلامة المحقق المدقق جليل القدر عظيم المنزلة دقيق الفطنة كثير الحفظ وحيد عصره و فريد دهره و اورع اهل زمانه ما رأيت احدا اوثق منه لا يحصى مناقبه و فضائله قائم الليل صائم النهار و اكثر فوائد هذا الكتاب (نقد الرجال) من تحقيقاته جزاه اللّه تعالى عنى افضل جزاء المحسنين له كتب منها شرح قواعد الحلى قدس سره انتهى.

مجلسى اوّل گويد نسبت بمن و تمامى مؤمنين، بمنزله پدرى مهربان بود و نيز كرامات بسيارى از محسوسات و مسموعات خود بدو منسوب داشته است. بالجملة بعداز مراجعت از كربلا، در حدود چهارده سال، در اسپهان اقامت داشت، برخلاف ساير علما، خدمت دينى او منحصر بتدريس علوم دينيّه بوده و بجز تدريس شغل ديگرى نداشته است و از اين‌رو انتشار فقه و حديث را بدو منسوب داشتن اصلا مستبعد نباشد، چنانچه در اوّل ورود او باسپهان از همه جهت پنجاه نفر از طلّاب علوم دينيّه در آن بلده وجود نداشته ولى در حين وفات او زياده بر هزار نفر از اكابر و فضلا در آنشهر مجتمع بوده‌اند. در مستدرك الوسائل، از كتاب حدائق القربين مير محمد صالح خاتون‌آبادى داماد علّامه مجلسى نقل كرده است كه روزى تسترى بزيارت شيخ بهائى رفت، بفاصله يكساعت كه صداى اذان بلند شد شيخ درخواست نمود كه نماز را در همانجا بخوانند كه تمامى حاضرين اقتدا كرده و موفق بفيض نماز جماعت باشند، پس اندكى انديشه كرده برخاست و بمنزل خود رفت و در جواب استفسار از سبب عدم اجابت بدرخواست شيخ بهائى، با آن همه اهتمامى كه بنماز اوّل وقت داشته است، گفت نتوانستم نيّت قربت را در امامت كردن بشخصى مانند شيخ بهائى درست كرده باشم. نيز از خود تسترى نقل است كه پسرش مولى حسنعلى فوق الترجمه كه بسيار علاقه‌مندش بوده بمرض شديدى مبتلا شد، در آن ايّام صاحب ترجمه براى نماز جمعه بمسجد رفت و آيه شريفه: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَ لا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ‌ را در سوره منافقين در نماز جمعه مكرّر مينمود، بعد از اتمام نماز از سبب تكرار آن آيه پرسيدند در پاسخ فرمود همينكه بدين آيه رسيدم حال مرض پسرم مولى‌