شرح‌حال نظيرى نيز در محلّ خود خواهد آمد. (ص 27 تذكره حسينى)

تجلى ميرزا على رضا-

بن كمال الدين حسين، عالمى است فاضل، شاعر ماهر، متخلّص به تجلّى، مدتى در اصفهان از شاگردان آقا حسين خوانسارى بود، ديرگاهى بهندوستان رفت، بعد از برگشتن در فقه و كلام و تفسير و غيره تأليفاتى كرد ليكن ديگر مراتب علمى او در جنب قريحه شعريّه‌اش مختفى بوده و جلوه‌گر نگرديد و بهمين جهت بشاعرى شهرت داشت. تفسير قرآن بپارسى، ديوان شعر، سفينة النجاة در امامت و منظومه‌اى موسوم به معراج الخيال از جمله آثار علمى او ميباشند و از اشعار او است:

در سال يكهزار و هشتاد و پنج يا هشت از هجرت (1085 يا 1088 ه قمرى) در شيراز درگذشت.

(ص 1628 ج 3 س و غيره)

تجلى‌

ميرزا محمد حسين كاشانى، از شعراى ايران ميباشد كه مدتى در كجرات هند اقامت كرد، با مولانا نظيرى مشاعره نمود، در سال هزار و چهل و يك از هجرت (1041 ه قمرى) در آنجا وفات يافت و از او است:

(ص 1628 ج 3 س)

تجيبى احمد بن معد بن عيسى-

تجيبى اندلسى، مكنّى بابو العبّاس، معروف به اقليشى و ابن الاقليشى، محدّث اديب لغوى عامى كه بسيار زاهد بود. كتاب شرح الاسماء الحسنى و كتاب النجم من كلام سيد العرب و العجم كه در سال 1302 ه ق در مصر چاپ شده از او است و در سال پانصد و چهل و نه و يا پنجاه تمام و يا پنجاه و يك از هجرت (549 يا 550 يا 551 ه ق) درگذشت. (ص 628 مط)

تجيبى محمد بن يوسف-

بعنوان كندى مذكور خواهد شد.

تحسين خواجه حسن-

از اكابر متأخّرين علماى عثمانى ميباشد كه جامع علوم عقليّه و نقليّه و در اكثر فنون جديده نيز با زبانهاى شرق‌