همدم در اوائل سده چهاردهم هجرت، در زمان نگارش آثار عجم كه در سال هزار و سيصد و سيزده هجرت بپايان رسيده در قيد حيات بود و زمان وفاتش مضبوط نيست.

ميرزا قاسم، پسر همدم ميرزا محمد حسين نام برده نيز شعر خوب مى‌گفت و به ضيا تخلّص مى‌كرده و از او است:

زمان وفاتش بدست نيامد و از شعراى عصر ما است.

ميرزا سيد محمد باقر، برادر بيدل حاجى ميرزا رحيم نامبرده نيز از افاضل عهد فتحعلى شاه قاجار و ملّا باشى فرمان‌فرما پسر آن شاه عالى تبار بود و دو كتاب متين از نگارشات وى ميباشد:

1- بحر الجواهر خاقانى كه بجهت انتساب بشاه معظّم (كه در اشعارش متخلّص بخاقان بوده) بدين اسم موسوم و مشتمل بر يك مقدّمه در احوال انسان و تعريف علم و اقسام آن و سه مقصد در اصول دين و يك خاتمه مشتمل بر چهارده جوهر ميباشد كه هر جوهرى بتاريخ حيات و بعضى از احوال و معجزات حضرات معصومين عليهم السلام اختصاص دارد و با اينكه فارسى است حاكى از غايت فضل و علوّ مراتب علميّه نگارنده‌اش ميباشد 2- لوامع الانوار در شرح صحيفه سجاديّه، در دو مجلّد بزرگ كه از شرح صحيفه سيد على خان مدنى مبسوطتر و بگواهى بعض از اعلام ادقّ و اتقن از آن است و بصاحب نظر و تحقيق بودن نگارنده‌اش برهانى قاطع است و همين ميرزا سيد محمد باقر شوهر خاله حاج ميرزا محمد حسن شيرازى است كه شرح‌حال وى نيز در اين كتاب بعنوان ميرزاى شيرازى خواهد آمد. (ص 82 ج 2 مع و 35 و 187 ج 3 ذريعه و غيره)