نشو و نماى امامى در هرات بود و بيشتر در كرمان امرار حيات مينمود و در سال ششصد و هفتاد و شش يا هشتاد تمام (676 يا 680 ه ق) در اسپهان وفات يافت. از اشعار حكيمانه او است:

(ص 71 سفينه و 1032 ج 2 س و 98 ج 1 مع)

امامى سيد على بن سيد محمد-

اصفهانى، عالمى است فاضل كامل، از شاگردان علّامه مجلسى، مؤلف كتاب تراجيح، ترجمه شفا، ترجمه اشارات و كتاب هشت‌بهشت. نسب او به امام‌زاده ابو الحسن على زين العابدين بن نظام الدين احمد، بن شمس الدين عيسى، بن جمال الدين محمد، بن على عريضى، بن امام جعفر صادق ع مى‌پيوندد و همين امام‌زاده در كوى جملان اصفهان است و زمان وفات سيد على بدست نيامد.

(ص 49 ج 2 نى)

امة[1]

امة الجليل‌

از صلحاى زنان عرب ميباشد بلكه گويند كه داراى مقام ولايت هم بوده است. وقتى از ارباب سيروسلوك معاصر او، در معنى‌

[1]- امة- با دو فتحه و بدون تشديد، بعربى كنيزك را گويند، اينك جزو اسم يا وصف بعضى از اناث ميباشد، مثل كلمه عبد در اسامى ذكور مانند عبد اللّه و عبد الرحمن و غيره، ما هم بعضى از زنانى را كه اين كلمه جزو اسم يا وصف ايشان ميباشد و در بعضى از كتب رجال و تراجم بشرح حال ايشان پرداخته‌اند بطور خلاصه مينگاريم.