محمد سليمان الاشقر در اين باره مي‌نويسد:

افعال دنيوي رسول اکرم (ص) به هفت دسته تقسيم مي‌شود: طبابت، صناعت، زراعت، تجارت، مکاسب ديگر، تدابير و اداره‌ي جامعه. لزوم متابعت و تاسي در آن‌چه از آن حضرت در اين زمينه‌ها به ما رسيده، متوقف است بر اين که اعتقادات حضرت در اين امور مطابق واقع باشد و به عبارت ديگر حضرت در اين امور نيز معصوم باشد. [1]

مهندس بازرگان در دهه‌ي آخر عمرش به دين حداقلي گرايش يافت و چنين تصريح کرد:

هدف رسالت پيغمبران دو چيز بوده است: 1. انقلاب عظيم و فراگير عليه خودمحوري انسان‌ها براي سوق دادن آن‌ها به سوي آفريدگار جهان‌ها؛ 2. اعلام دنياي جاودان بي‌نهايت بزرگ‌تر از دنياي فعلي[2]

ابلاغ پيام‌ها و انجام کارهاي اصلاحي و تکميل دنيا در سطح مردم دور از شان خداوند انسان و جهان است و تنزل دادن مقام پيامبران به حدود مارکس‌ها، پاستورها، گاندي، و.. است.[3]

اين جداانگاري به مرور زمان، به تعبير ويلسون، به جدايي روزافزون دين از ساير نهادهاي اجتماعي مي‌انجامد. [4]

1- 3- 1. دلايل روي‌کرد دين حداقلي

1-1-3-1. دليل اول: رسالت و غايت دين تامين سعادت ابدي انسان‌هاست؛ زيرا اگر مرگ